ή αλλιώς ποιος μου έκλεψε το goody bag? 
Το πιο εύθυμο show και ο μοναδικός λόγος που αξίζει ολόκληρη η εβδομάδα (sic) μόδας, είναι αυτό του Vassilis Zoulias, με τις cult τσάντες μπαγκέτες (trademark της Τάμτα) και τις τόσο fun υπερμεγέθεις πλατφόρμες σε vichy καρό και πουά. Πρώτο show (για μένα, καθώς είχε προηγηθεί ο Vrettos Vrettakos) την Παρασκευή, δεύτερη μέρα των επιδείξεων, που δε μου πήγε και τόσο καλά.
Πρώτον η ζέστη ήταν αρρωστημένη. Δεύτερον, αποφάσισα σήμερα να μη πιω μετά τα χτεσινά, και την έβγαλα με το Επίσημο Νερό του event, που φιλοξενείται σε μια σικ tetra pack συσκευασία, γιατί σύμφωνα με το InStyle που το χορηγεί «το στυλ είναι τρόπος ζωής και δε μπορείς να ζήσεις χωρίς νερό». Διαπίστωσα, όμως, ότι τα shows
δεν έχουν το ίδιο fun όταν είσαι νηφάλιος. Τρίτον, πηγαίνοντας κατευθείαν από το ένα στο άλλο, έφτανα σε όλα με καθυστέρηση, με αποτέλεσμα (καθώς είχε πολύ περισσότερο κόσμο από χτες) να βρίσκω απαίσιες θέσεις.Τέλος πάντων, με τη δεδομένη 25λεπτη καθυστέρηση και το κοινό να είναι πολύ old Athens, ξεκίνησε μια χάρμα οφθαλμών επίδειξη, από όπου η νοσταλγία περίσσευε. Η πρόσκληση ήταν μια φωτογραφία με διάσημους Αθηναίους να έχουν κατακλύσει το Ηρώδειο, κάπου 40 χρόνια πριν. Το θέμα, μια μέρα στην Παλιά Αθήνα: "Amalia, Jackie, Lee, τι φορούσαν και κυρίως τι σκεφτόταν;"
Φέτος, ο Vassilis Zoulias συμπεριέλαβε πολλά floral στη συλλογή του, ξέρετε από αυτά που κάνουν κάπως vintage κάλυμμα country πολυθρόνας, ενώ δε δίστασε να χρησιμοποιήσει ακόμα και ένα γνήσιο 50’s καρό τραπεζομάντιλο, για να φτιάξει μια φούστα, αν και τα συνήθη υφάσματα ήταν μετάξι και σαντούγκ με λεπτομέρειες από οργάντζα στα prom dresses. Δεν παρέλειψε τα φουρό, τους διακοσμητικούς φιόγκους και την σήμα κατατεθέν τριάδα χρωμάτων, σε ένα σύνολο με ασπρόμαυρο top, pencil κίτρινη φούστα και κίτρινες γόβες λουστρίνι. Εκτός από κίτρινες, εμπνευσμένες ήταν οι βεραμάν, οι πράσινες, οι γκρι κλπ (πάντα σε γόβα λουστρίνι) με χοντρό τακούνι, αλλά και τα floral κομψά peep toes, ενώ αίσθηση έκανε και ένα ζευγάρι πράσινες μπαλαρίνες από σατέν.Οι τσάντες ήταν οι αναγνωρίσιμες τετράγωνες -λουλουδάτες αυτή τη φορά, ψάθινες, και σχετικά μικροί φάκελοι σε μπλε, ασημί και ποικιλία χρωμάτων, ενώ την παράσταση κλέβει το μοντέλο που βγάζει βόλτα στην πασαρέλα τρισχαριτωμένο κανισάκι. Στο μακιγιάζ (πάντα Freddy Kalobratsos με ΜAC) ξεχώρισε το eyeliner, η γραμμή του οποίου προεξείχε αρκετά. Η old Athens κυρία δίπλα μου (έτσι θα ήθελα να γίνω αν μεγάλωνα, αλλά η ηλικία μου παραμένει σταθερή, weird, I know!!) χαμογελάει από την αρχή μέχρι το τέλος της επίδειξης.
«Αχ, έτσι ήταν η παλιά Αθήνα» μ
ου λέει και μόνο για τα (εκπληκτικά) καπέλα (της Κaterina Κaroussos, βλ. πάνω) παραπονιέται πως δεν είναι πολύ αθηναϊκά, κι εγώ συμφωνώ ότι είναι πολύ Άσκοτ μεριά, μεν, αλλά σωστά έργα τέχνης.Στο φινάλε, υπό τον ήχο του Τράβα μπρος, από την Αλίκη στο Ναυτικό, όλοι χειροκροτούν χαρούμενοι και γιαγιά veeery old Athens εισέρχεται στην αίθουσα: “τελείωσε; κι εγώ πήρα ταξί για να ‘ρθω από το Ψυχικό!”
φινάλε στο Vassilis Zoulias - Old Athens
Στη Chara Lebessi (που μαθαίνουμε ότι παρουσίασε και στο Παρίσι) το show ξεκίνησε με τρία μοντέλα που έμειναν ακίνητα αγάλματα για χρόνο που φάνηκε πραγματικά πολύς... η έμπνευση ήρθε από το ’30, μια γυναίκα «δυναμική και προκλητική, αλλά θηλυκή και κομψή ταυτοχρόνως». Τα πρώτα μισά ρούχα ήταν πιο σέξι, και με ασυμμετρίες ακολουθούσαν τις γραμμές του σώματος (βλέπε αποπάνω φωτογραφία).
Τα υπόλοιπα ήταν σαφέστατα πιο ογκώδη, ενώ τα υφάσματα ήταν μαλακά: βαμβακερά, μεταξωτά σιφόν και κρεπ, ενώ τα χρώματα τα πλέον βασικά: κρεμ, μαύρο, γκρι (σκούρο και παγωμένο) και σοκολά. Το μακιγιάζ ήταν πολύ πασαρέλα φάση, ακολουθώντας το concept, με δαμασκηνί τόνους σε χείλη και κοκκινωπό στα μάτια, ενώ τα μαλλιά είχαν γλυμμένες κυματιστές φράντζες στο πλάι και τα υπόλοιπα ξασμένα και πιασμένα επάνω.
φινάλε στη Chara Lebessi
η σχεδιάστρια με τα μοντέλα της επίδειξης στο περιστύλιο
Στην Andria ξεκίνησε το pattern που είδα να επαναλαμβάνεται ευλαβικά και στα επόμενα shows: πτυχώσεις και πλισέ, με αρχαιοελληνικές αναφορές σε μοντέρνες αποχρώσεις όπως olive πράσινο και φούξια.
Εδώ επίσης, παρατήρησα πιέτες σε γκρι midi urban φούστες, φιόγκους-λεπτομέρειες στις τιράντες, πλεχτά στολίδια και τη δυναμική του κίτρινου, του μαύρου και του άσπρου όταν συνδυάζονται μεταξύ τους.
Εδώ επίσης, παρατήρησα πιέτες σε γκρι midi urban φούστες, φιόγκους-λεπτομέρειες στις τιράντες, πλεχτά στολίδια και τη δυναμική του κίτρινου, του μαύρου και του άσπρου όταν συνδυάζονται μεταξύ τους.
φινάλε για την Andria
Κι ύστερα ήρθαν οι Deux Hommes... φτάνω στην –περιβόητη πλέον- Τέντα δέκα λεπτά μετά τις 6 (είναι προγραμματισμένο για τις 6) και έχει τρελή ουρά απ΄έξω. Υποθέτω ότι δεν έχουν αρχίσει να μπαίνουν ακόμα. Wrong! Ο χώρος έχει σχεδόν γεμίσει. Βρίσκω κακήν κακώς μια θέση και ψάχνω για το goody bag που έχει κάθε χρόνο. Τίποτα. Κοιτάζω γύρω μου και τους βλέπω να μασουλάνε με ηδονή σοκολατογκοφρέτες και να πετάνε τα ασημένια
περιτυλίγματα κάτω. Υπήρχε λοιπόν δωράκι από τον Παρλιάρο και αυτή τη φορά (και εγώ δε θα το γευτώ). Η ζέστη είναι αφόρητη. Δε προλαβαίνω να κοιτάξω αν οι φωτογραφίες που έχω βγάλει από την προηγούμενη επίδειξη είναι προκοπή και το show ξεκινά, χωρίς καθυστέρηση ντίβας. Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω το concept (βέβαια δεν καταλαβαίνω και την ποίηση), ενώ ζεσταίνομαι υπερβολικά. Προσπαθώ να καταλάβω τι βλέπω: στην αρχή νομίζω ότι έχουν εμπνευστεί από αρχαιοελληνικούς αμφορείς, μετά παίρνω ένα vibe Περού, ειδικά με κάτι αρνίσια κοντά jacket (έχουν αρνιά στο Περού;
Και γιατί να θέλουμε ‘γούνες’ το καλοκαίρι;), μετά έχω την εντύπωση ότι τα μοντέλα φοράνε μαντίλια – μεταξoτυπίες, που μεταξύ άλλων απεικονίζουν θεούς των Ίνκα (στάνταρ παραισθήσεις λόγω ζέστης), θαυμάζω μια ζώνη που πίσω στη μέση εξελίσσεται σε μικρή τσάντα, συγκεντρώνομαι σε μερικές ωραίες μεταξωτές τουαλέτες με ασυμμετρίες και πτυχώσεις, αν και σε σκοτωμένα χρώματα (σκουριασμένο μπλε και μπορντώ), ενώ (λόγω ζέστης) πρώτη φορά εύχομαι να τελειώσει το show όσο πιο γρήγορα γίνεται και να εμφανιστεί ως δια μαγείας το goody bag (as if…).
Για το τέλος έχουν αφήσει μια σειρά φουτουριστικά κομμάτια, που στολίζονται με βινύλ τετραγωνάκια τα οποία -ανεξαρτήτως ζέστης- μου θυμίζουν την προστατευτική ασπίδα για τον ήλιο που είχε το διαστημόπλοιο στο Sunshine.
το φινάλε των Deux Hommes
Ο κόσμος ξεσπάει σε ντελιριακά χειροκροτήματα (στο λαιμό να του κάτσει όποιου μου έφαγε το σοκολατογκοφρετάκι, αλλεργία να πάθει, να πνιγεί και Χάιμλιχ να μη βρεθεί κανένας να του κάνει). Τρέχω προς την έξοδο, να πάρω λίγο αέρα. Φιου...
Οι Εν Λόγω Γούνες & Τα Κάτοπτρα Στους ΔύοΆντρες
Next on line, η καλεσμένη Ισπανίδα Miriam Ponsa με ένα εναλλακτικό show. Τα μοντέλα 
έκαναν τρεις στάσεις κατά μήκος της πασαρέλας ποζάροντας μπροστά, στο πλάι και στο άλλο πλάι, ενώ κατέβηκαν πίσω από το κοινό για να επιστρέψουν backstage. Τα ρούχα είναι αυτά που Δεν Φοριούνται Έξω θα μπορούσαν να έχουν σχεδιαστεί ερασιτεχνικά από μια φίλη, που ψάχνεται και πιάνει το χέρι της. Βρήκα το styling σχετικά απωθητικό: τα πρόσωπα των μοντέλων γυάλιζαν αφύσικα, σα να τους έχεις βάλει ζελατίνη, και τα μαλλιά τους είχαν ψιλοwet look.
έκαναν τρεις στάσεις κατά μήκος της πασαρέλας ποζάροντας μπροστά, στο πλάι και στο άλλο πλάι, ενώ κατέβηκαν πίσω από το κοινό για να επιστρέψουν backstage. Τα ρούχα είναι αυτά που 
To θέμα στο show της Erifilli ήταν αντανακλάσεις και το φως των ελληνικών νησιών, ενώ κυρίαρχα χρώματα ήταν το μπλε της θάλασσας, το βαθύ κίτρινο και το μοβ του ουράνιου τόξου σε μεταξωτά και αέρινα σιφόν. Εδώ (στο πλάι τα μοντέλα τρέχουν στο περιστύλιο) επαναλήφθηκαν οι πτυχώσεις, σε baby doll, αλλά και μακριά αρχαιοελληνικά φορέματα, ενώ τα περισσότερα ρούχα είχαν την τσαχπινιά τους, όπως ένα περίεργο δέσιμο, ένα χαλαρό μανίκι από τα early 80's, ένα υφασμάτινο κόμπο ή φαρδιές λωρίδες υφάσματος πίσω στη μέση, που μπορούσαν να δεθούν μπροστά σα ζώνη ή να μείνουν ελεύθερες, για περισσότερη κίνηση. Ξεχώρισαν (όχι απαραιτήτως θετικά) σιφόν φορέματα σε μπλε με κίτρινες ψυχεδελικές (;) γραμμές και babydollίστικα prom dresses, από πολύχρωμα υφάσματα με λαμπερές ίνες. Η σχεδιάστρια αποθεώθηκε χάρη σε μια ομάδα φανατικού κοινού, που παρέσυρε και τους υπόλοιπους.
φινάλε για την Erifilli
Στη glam sporty συλλογή των Parthenis, δεν υπήρχαν μόνο αναμενόμενα λευκά ή μαύρα. Υπήρχε χρώμα (baby blue, καρπουζί, lime πράσινο), υπήρχαν ζέρσεϋ γυαλιστερά υφάσματα, πτυχές πάνω, κάτω, γύρω από τη μέση, υπήρχαν σέξι ολόσωμα μαγιό με περίεργα κοψίματα, αποκαλυπτικά ντεκολτέ και πλάτες και η Diane Pernet front row στην γεμάτη Τέντα.
Στα Veloudakis (κάτω) πάλι μετάξι και ζέρσεϋ, διάφανα, άερινα, ανάλαφρα (βλ. φωτογραφίες κάτω), αλλά είχα αρχίσει να κουράζομαι και να μου φαίνονται όλα τα shows ίδια. Όσον αφορά στις χρωματικές επιλογές; Κοραλλί, πράσινο, φούξια, μπλε και κίτρινα, καθώς η συλλογή χαρακτηρίστηκε ως «μια έκρηξη χρωμάτων».Ακολούθησαν, σύμφωνα με το πρόγραμμα οι επιδείξεις της Κύπριας Afroditi Hera και της Loukia.
Στα Veloudakis (κάτω) πάλι μετάξι και ζέρσεϋ, διάφανα, άερινα, ανάλαφρα (βλ. φωτογραφίες κάτω), αλλά είχα αρχίσει να κουράζομαι και να μου φαίνονται όλα τα shows ίδια. Όσον αφορά στις χρωματικές επιλογές; Κοραλλί, πράσινο, φούξια, μπλε και κίτρινα, καθώς η συλλογή χαρακτηρίστηκε ως «μια έκρηξη χρωμάτων».Ακολούθησαν, σύμφωνα με το πρόγραμμα οι επιδείξεις της Κύπριας Afroditi Hera και της Loukia.
Ποιος σχεδιαστής πήγε σε ποιον: Λάκης Γαβαλάς στο Βασίλη Ζούλια και στους Deux Hommes
Βασίλης Ζούλιας στη Χαρά Λεμπέση
Δάφνη Βαλέντε στην Εριφύλη και στη Miriam Ponsa
Μάκης Τσέλιος στο Βελουδάκη
αλλά τις εντυπώσεις έκλεψε η εμφάνιση της Diane Pernet (αριστερά) στο Ζάππειο
Βασίλης Ζούλιας στη Χαρά Λεμπέση
Δάφνη Βαλέντε στην Εριφύλη και στη Miriam Ponsa
Μάκης Τσέλιος στο Βελουδάκη
αλλά τις εντυπώσεις έκλεψε η εμφάνιση της Diane Pernet (αριστερά) στο Ζάππειο
0 fashion statements :
Post a Comment