Το ότι η Audrey Hepburn αποτελεί αξεπέραστο style icon είναι το ίδιο κλισέ με το ότι η Θεσσαλονίκη είναι η πιο ερωτική πόλη. Well, some things are just true...

Ενδεχομένως στα 60’s οι άνδρες να έβρισκαν την οριακά εφηβική φιγούρα της Audrey Hepburn, ελαφρώς άχαρη. Ήταν άλλωστε η εποχή που η οθόνη γέμιζε από τις καμπύλες της Marilyn Monroe. Η εύθραυστη, ωστόσο, μη απειλητική για τις γυναίκες, εικόνα της Hepburn αποτελεί μέχρι σήμερα συνώνυμο της ανεπιτήδευτης* χάρης και της απέριττης κομψότητας (*ποτέ δεν πρέπει να φαίνεται ότι προσπάθησες υπερβολικά για το αποτέλεσμα!)

Μία από τις «Πιο Στυλάτες Γυναίκες του 20ου αιώνα» σύμφωνα με το περιοδικό People, μπορεί ενίοτε να αμφισβητείται όσον αφορά το υποκριτικό της ταλέντο, ποτέ όμως για την επιρροή που άσκησε στο χώρο της παγκόσμιας μόδας, προτείνοντας ένα σοφιστικέ, απλό, αλλά glamorous ποιοτικό στυλ, που κάθε χρόνο οι fashion designers επιμένουν να ξανανακαλύπτουν.

Κορυφαία και favourite στιγμή φυσικά, αποτελεί -no surpises here- η εμφάνισή της στο Breakfast at Tiffany's, σε σκηνοθεσία Blake Edwards, όπου η Audrey Hepburn στον πιο χαρακτηριστικό ρόλο της καριέρας της είναι η Holly Golightly, ένα party girl της εποχής της, που διασκεδάζει στα hip στέκια της ΝΥ, προετοιμάζοντας το έδαφος για τα κορίτσια του Sex & the City, με βασική διαφορά ότι η ίδια συντηρείται χάρη στη γενναιοδωρία «φίλων» της. Παράλληλα συντηρεί την εικόνα της απαστράπτουσας socialite χάρη στα υπέρκομψα σύνολά της. Νέα, ελεύθερη και φιλόδοξη -κατά βάθος όμως ένα μπερδεμένο και ανασφαλές κορίτσι, που αναρωτιέται δυνατά "Ηow do I look?", που αντί για καναπέ έχει μια μπανιέρα κομμένη στη μέση και που οι ωτοασπίδες της μοιάζουν με σκουλαρίκια.

H ταινία ανοίγει με μια σκηνή ανθολογίας: η Hepburn, με τεράστια μαύρα γυαλιά ηλίου, καθώς το ξημέρωμα τη βρίσκει να επιστρέφει από ένα ακόμα party της swinging μητρόπολης, σταματά μπροστά από τη βιτρίνα του αγαπημένου της καταστήματος στη Fifth Avenue, τρώγοντας ένα γλύκισμα και... κάπως έτσι προκύπτει το Πρόγευμα στα Tiffany's, το μοναδικό μέρος που την ηρεμεί, όταν δεν έχει καλή διάθεση. Ακριβώς με τον τρόπο που το shopping θεραπεύει την «κατάθλιψη» στα κορίτσια σήμερα.

Ένα ζευγάρι oversized σκούρα γυαλιά ηλίου καλύπτει επιτυχώς τους αντιαισθητικούς μαύρους κύκλους από το προηγούμενο ξενύχτι, ενώ την ίδια ώρα αποτελεί ένα all time classic fashion statement. Το μικρό μαύρο φόρεμα, που θεωρούμε πια δεδομένο και basic asset για τη ντουλάπα μας, έκανε τη ζωή χιλιάδων γυναικών πιο εύκολη –και πιο σικ, ειδικά όταν συνδυάζεται με τρεις σειρές μαργαριτάρια (έστω και faux).

Η κλισέ έκφραση «φοράει τα ρούχα και δεν την φοράνε» χαρακτηρίζει την Hepburn πολύ περισσότερο από και την πιο ενημερωμένη fashionista. Κι αυτό γιατί ήξερε απόλυτα το σώμα της, τις αναλογίες της, τα καλά και τα τρωτά της σημεία στην εμφάνισή της. Ως εκ τούτου ήξερε ακριβώς τι πρέπει να αποφύγει, αλλά και τι την κολακεύει. Εφ’ όσον το βρήκε, έμεινε πιστή σ’ αυτό. Έτσι κέρδισε σε δύο σημεία: γλίτωσε στυλιστικά ατοπήματα της εφήμερης και συχνά υπερβολικής μόδας, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησε ένα προσωπικό στυλ, αναγνωρίσιμο και ταυτόχρονα διαχρονικό. Για παράδειγμα, παραδεχόμενη ότι δεν διαθέτει χυμώδες σώμα, αντί νa προσπαθεί να δημιουργήσει ψεύτικες καμπύλες, προτίμησε να τονίσει τη λεπτοκαμωμένη της κορμοστασιά, ενώ στο μακιγιάζ τής υιοθέτησε το έντονο eyeliner στο πάνω βλέφαρο και μπόλικες στρώσεις μαύρης μάσκαρα, τονίζοντας το ελαφίσιο της βλέμμα.

Το ευφυές στην περίπτωσή της είναι ότι ως επί το πλείστον το στυλ της είναι minimal, με ελάχιστα, αλλά τολμηρά / λαμπερά αξεσουάρ, συχνά δική της παρέμβαση στις προτάσεις ενδυματολόγων και σχεδιαστών. Αυτό δε σημαίνει πως δε χρειάζεται ανεπτυγμένη αισθητική ή κόπο για να το πετύχει κανείς –το μυστικό όμως είναι το αποτέλεσμα να δείχνει φυσικό και αριστοκρατικό μαζί.

Το στυλ της Audrey, επιθύμησαν και επιχείρησαν πολλές, από τη Μαρία Κάλλας μέχρι την Keira Knightley. Εύκολα αντιγράφεται, δύσκολα αναπαράγεται στην ουσία του. Ας μη ξεχνιόμαστε, όμως: η Audrey δεν είχε μόνο αλάνθαστο στυλιστικό ένστικτο, αλλά και τον ίδιο τον Givenchy, να της σχεδιάζει υπέροχες τουαλέτες και να εμπνέεται από αυτή, την απόλυτη μούσα του. Η αλήθεια είναι ωστόσο πως αδιευκρίνιστο παραμένει, αν η Audrey δημιούργησε τον Givenchy, ή το αντίθετο.

Δεν υπάρχει καμία γυναίκα επί γης που δεν έχει ονειρευτεί κάποια στιγμή να μοιάζει με την Audrey Hepburn

Hubert de Givenchy

Η ίδια είχε δηλώσει, πάντως, ότι προτιμά τις δημιουργίες του γιατί την έκαναν να δείχνει και να νιώθει όμορφη και ταυτόχρονα προστατευμένη: είχε ανακαλύψει ότι το σωστό ρούχο είναι σαν πανοπλία.
Η συνεργασία Hepburn και Givenchy είχε ξεκινήσει ήδη με τις προηγούμενες ταινίες της Funny Face και Sabrina, στην οποία ο Givenchy αν και σχεδίασε μια τουαλέτα της οποίας ονόμασε το ντεκολτέ Σαμπρίνα, το όνομά τού δεν περιλαμβάνεται στα credits και έτσι το αντίστοιχο Oscar που κέρδισε η ταινία πήγε στην περιχαρή και πολλάκις αναγνωρισμένη από την Ακαδημία Edith Head, διάσημη bitch-ενδυματολόγο της Paramount (πάνω στην οποία βασίστηκε ο χαρακτήρας της Edna Mode στους Incredibles)! Με την τελευταία, η Hepburn είχε συνεργαστεί με επιτυχία στο Roman Holiday, όπου καθιέρωσε το «ήσυχο», αλλά θηλυκό στυλ λευκό πουκάμισο - full skirt - ζώνη στη μέση, που φοριέται με επιτυχία μέχρι και σήμερα.

Οι ultra stylish επιλογές που μας κληροδότησε η Audrey Hepburn: flats & μπαλαρίνες, τονισμένη μέση, καμπαρτίνα, μαύρο φόρεμα (μακρύ και κοντό), τουαλέτες αλά μεταμορφωμένη Σταχοπούτα, μαύρο στενό ζιβάγκο πουλόβερ, μανίκια τριών τετάρτων, capri παντελόνια, κοντό αλήτικο κούρεμα, φουλάρι στο λαιμό (που της το 'επέβαλε' η Edith Head προκειμένου να της κρύψει το έντονο μήλο του Αδάμ) ...

Αν και σε όλες τις ταινίες η Audrey Hepburn υπήρξε η Επιτομή του Στυλ, όλοι σχεδόν ξεχωρίζουμε το Breakfast at Tiffany's -το οποίο σημειωτέον και περιέργως δεν έλαβε καμία υποψηφιότητα για Oscar κοστουμιών- καθώς απογείωσε την κομψότητα και απέδειξε πως η Hepburn ήταν ικανή να κάνει ακόμα και ένα ταπεινό μαύρο φόρεμα, να παρουσιάζει ενδιαφέρον.
... γιατί τελικά σημασία δεν έχει τι κάνεις... αλλά τι φοράς όταν το κάνεις! Ειδικά αν φοράς ένα πολυπόθητο κόσμημα από τα Tiffany's.