Το θέμα με τα καλλυντικά είναι ότι αν γυρίζεις στα stands ψωνίζοντας την τελευταία δεκαετία έχεις α)αποκτήσει μια συλλογή από όλα τα πιθανά χρώματα, η οποία όσο πλούσια κι αν είναι β)καταλήγεις να χρησιμοποιείς μόνο το 1/5 από αυτήν γιατί γ) ξέρεις πλέον τι σου ταιριάζει, οπότε όταν πρόκειται να την ανανεώσεις, θα επιλέξεις μόνο δυο-τρεις αποχρώσεις από την τεράστια γκάμα που κυκλοφορεί.

Όταν επομένως έχω φουλάρει το νεσεσέρ μου, ο μόνος τρόπος να με πείσουν τα brand names να ψωνίσω λίγο ακόμα, είναι οι limited editions, που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά τα ίδια προϊόντα σε πανέμορφες ολοκαίνουριες arty συσκευασίες – κόσμημα. Και εκεί όπως αντιλαμβάνεται κάθε shopper, που την πιάνει μια ανεξέλεγκτη ανάγκη να ξοδέψει μια μέρα που δε θα νιώθει καλά, γίνομαι θύμα και παρασύρομαι.

Φέτος ζαχαρώνω (αλλά αντιστέκομαι σθεναρά) την τριπλή παλέτα σκιών Backstage Beauty (Stila), που αντλεί έμπνευση από τα ντεφιλέ μόδας του οίκου Marchesa και κυκλοφορεί σε τρεις basic συνδυασμούς: The Front Row Look, The Runway Look και The Red Carpet Look -συνοδεύονται από το αντίστοιχο μολύβι ματιών, αλλά και μια διακοσμητική ροζέτα- ενώ ταυτοχρόνως προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι δε χρειάζομαι ένα ακόμα gloss, όσο πονηρό και boudoir-chic κι αν είναι. Όπως το ντυμένο σε δίχτυ Juicy Tubes Rose Fishnets. Το χαζεύω και σκέφτομαι ότι πέρυσι 'έχασα' τα συλλεκτικά juicy tubes της Lancôme από τη συνεργασία της με τον Christopher Kane. Από την άλλη, έχω πάρει απόφαση να μην αγοράσω κανένα ροζ/nude gloss τουλάχιστον για έξι μήνες. Oh, το shopping μου προκαλεί πονοκέφαλο καμιά φορά!