50's Cosmetic Icon νεσεσέρ-κύλινδρος με ενσωματωμένο καθρέφτη Lulu Guinness, 35€

Είναι πρακτικά αδύνατο να συμφωνήσουμε σε οικουμενικό επίπεδο και ομοφώνως για το τι είναι ΟΜΟΡΦΟ. Εξαιρείται ο Παρθενώνας και η Shiloh (Pit-Jolie). Τα υπόλοιπα αμφισβητούνται.

Ακόμα και η ίδια η βιομηχανία της μόδας δεν λανσάρει πετυχημένα πρότυπα ομορφιάς. Τα υπερβολικά skinny μοντέλα και το ανελέητο airbrushing στις φωτογραφίσεις αλλοιώνει την κοινή πεποίθηση για το ποια εικόνα γυναικείου σώματος είναι αποδεκτή ή όχι.

Αλλά και το ποια εμφάνιση είναι γενικώς αποδεκτή, είναι υποκειμενικό και συχνά όπως λέω, "τοπογραφικό" θέμα, καθώς εξαρτάται από το πού κυκλοφορεί κάποιος. Eitherway, το πώς ντύνεται ο καθένας μας εκφράζει αρκετά για την προσωπικότητά και το χαρακτήρα του. Αν δε νοιάζεται καθόλου, είναι ίσως γιατί θεωρεί τα ζητήματα στυλ επιφανειακά και ρηχά, γιατί έχει άλλες σκοτούρες στη ζωή του από το αν ταιριάζει το μαύρο με το καφέ ή γιατί προτιμάει να ξοδεύει τα (λίγα ή περισσότερα) χρήματά του σε άλλα πράγματα που τον ευχαριστούν.

Αν από την άλλη, αν κάποιος ενδιαφέρεται υπερβολικά για το τι φοράει ο ίδιος και οι γύρω του μπορεί να είναι ένα επιπόλαιο άτομο. Ή...μπορεί να είναι και τόσο έξυπνο, που έχει καταφέρει κι έχει λύσει όλα του τα προβλήματα στη ζωή του και τώρα ασχολείται με το πού θα βρει δυόσμο για να φτιάχνει πετυχημένα μοχίτο και τι πρέπει να φοράει, ενώ πίνει ένα πετυχημένο μοχίτο.

Αν κάποιος ασχολείται με την εμφάνισή του, αλλά το αποτέλεσμα είναι "περίεργο αισθητικά" (-> έχοντας ως κριτήριο το glossy lifestyle), οκ ας τον πούμε απλά κακόγουστο. Ποιον πειράζει; Είναι όπως κάποιος που όσα μαθήματα φωνητικής και να κάνει, πάλι δε θα μπορεί να πιάσει νότα. Αλλά, δε μπορούμε να του απαγορεύσουμε να τραγουδάει καραόκε σε εκείνο το μπαρ πίσω από τον πύργο των Αθηνών...

*ο τίτλος είναι από το theme song του Mad Men