Εκεί που κάθομαι και βλέπω το Τhe Fashion Show, το νέο σόου του BravoTv που αντικατέστησε το Project Runway, (να ’ναι καλά η a-mpa που το εντόπισε αμέσως) το challenge μου φαίνεται απλό: οι σχεδιαστές πρέπει να φτιάξουν ένα οποιοδήποτε ρούχο για μια ‘πραγματική’ γυναίκα, τονίζοντας τα θετικά σημεία της και καλύπτοντας τις ατέλειες που έχει ο σωματότυπός της. (episode 5: Shape Shifters)

Και οι περισσότεροι διαγωνιζόμενοι παθαίνουν ταραχή. Και μετράνε και ξαναμετράνε τις κοπέλες και συμπεριφέρονται λες και έχει έρθει η καταστροφή του κόσμου –που πόσες φορές θα το πούμε, το 2012 έρχεται!
Και δε λέμε ότι τους πήγαν τίποτα παθολογικά παχύσαρκες γυναίκες, τους πήγαν απλώς γυναίκες. Δε θα τις πω καν 'συνηθισμένες' ή 'καθημερινές', γιατί το βρίσκω υποτιμητικό. Απλώς, δεν είχαν αναλογίες μοντέλου. Η μία είχε περιφέρεια, η άλλη ήταν λίγο τσουπωτή, η τρίτη πλάκα στήθος κ.ο.κ.

Και είναι ένας σχεδιαστής που δηλώνει ότι αυτό που του ζητάνε είναι τόσο αντίθετο από αυτό που συνήθως κάνει, που είναι σα να ζητάνε ‘από τον Ιησού Χριστό να συνεργαστεί με το Σατανά’ (his actual words), ένας άλλος που λέει πως 'δεν δουλεύει με αληθινούς ανθρώπους' (με cyborg μόνο?) και μια τρίτη που παθαίνει το μεγαλύτερο πανικό από όλους και δε ξέρει τι να κάνει. Και το βρίσκω απαράδεκτο, ειδικά από μια γυναίκα σχεδιάστρια να φτιάχνει ρούχα μόνο για κινούμενες κρεμάστρες. Την οποία κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω και όχι, προφανώς η ίδια δεν έχει αναλογίες μοντέλου. Οπότε αναρωτιέμαι, πρώτον δεν έχει σχεδιάσει τίποτα για τον εαυτό της και δεύτερον πού στο διάβολο ψωνίζει;
Γιατί εντάξει, το σχέδιο μόδας είναι έκφραση, είναι τέχνη, αλλά είναι και βιομηχανία και στο τέλος της ημέρας κάποιος πρέπει να τα αγοράσει αυτά που έχεις φτιάξει και να τα φορέσει.

Και στο τέλος έρχεται ο ένας εκ των παρουσιαστών και σχεδιαστής ο ίδιος Isaac Mizrahi για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
You’re being sizist!*
Δεν ήξερα καν ότι υπάρχει αυτή η λέξη.

*αυτός που κάνει διακρίσεις βασιζόμενος στο βάρος και μέγεθος του σώματος