Σε αυτό το outfit φοράω πουκάμισο Sisley (2004), τζην Miss Sixty (2006), μπαλαρίνες H&M (2010), satchel bag TopShop (2011), κολιέ H&M (λιγότερο από ενάμιση χρόνο) και τα φόρεσα για να πάω σε μπλογκοevent.
Αυτά τα event πρέπει να ακούγονται πολύ glamorous, τύπου φοράμε τα καλά μας, μας υποδέχονται με φωτογραφικά φλας σε κόκκινο χαλί, και πίνουμε σαμπάνια, γελώντας δυνατά όλο το βράδυ. Και φυσικά το κραγιόν μας ποτέ δεν αφήνει αποτυπώματα στα ποτήρια!
Εννοείται πως η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.
Για αρχή, ας πούμε, ότι το event, μπορεί να είναι σε ένα χώρο που δεν έχεις ξαναπάει και βρίσκεσαι να ψάχνεις την είσοδο, κοιτάζοντας τριγύρω, κι αν δεις κανέναν πιο fashionable, τον ακολουθείς να δεις πού μπαίνει!
Άλλο: από την πρόσκληση κατάλαβες πως επρόκειτο για παρουσίαση, πας μόνη και τελικά είναι πάρτυ και όλοι έχουν έρθει με παρέα.
Ή από ττην πρόσκληση κατάλαβες πως επρόκειτο για παρουσίαση, πας μόνη, είναι όντως παρουσίαση, που ξεκινάει, όμως, με καθυστέρηση μιάμισης ώρας, στην οποία γυρίζεις σα χαζή γύρω γύρω.
Ή από την πρόσκληση κατάλαβες πως επρόκειτο για παρουσίαση, πας μόνη, είναι όντως παρουσίαση, που ξεκινάει όμως με καθυστέρηση μιάμισης ώρας, στην οποία βρίσκεις παρέα fellow bloggers, πίνεις ποτά και όταν ξεκινάει πλέον, έχεις κατακόκκινα μάγουλα, τα μάτια σου γυαλίζουν και χαζογελάς (κοινώς έχεις ψιλομεθύσει -και εύχεσαι τώρα να μην είχες απορρίψει εκείνα τα ωραία καναπεδάκια που πέρασαν στην αρχή.)
Ή το προηγούμενο, μόνο που αυτή τη φορά δε το παίζεις «όχι ευχαριστώ, δε θα πάρω, κάνω δίαιτα» και πλακώνεις τα καναπεδάκια. Την ώρα που είσαι με ένα γεμιστό μανιτάρι στο χέρι και το στόμα γεμάτο με μους κολοκύθας, εμφανίζεται για να συστηθεί: ο σχεδιαστής/η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων/εκείνος ο σελέμπριτι που όντως θαυμάζεις.
Για να μη μιλήσω για camera malfunctions, τελείωσε η μπαταρία, ο φωτισμός δε βολεύει, η θέση που κάθεσαι είναι εντελώς λάθος και αντί να χαρείς το event και τη διαδικασία, σε πιάνει άγχος γιατί δεν έχεις βγάλει ούτε μια φωτογραφία της προκοπής!
Επίσης συνήθως χάνεις το μισό event προσπαθώντας να ποστάρεις σε Facebook/Twitter/Instagram, να κάνεις τσεκ-ιν, να κάνεις τα απαιτούμενα mentions, να βρεις τα σωστά φίλτρα ΕΝΩ δεν έχει καλό θρι-τζι. Αν και εδώ βέβαια μπορείς να πεις ότι δεν χάνουμε έτσι τα μισά event μόνο, αλλά τη μισή μας ζωή.
Φανταστείτε μέσα σε αυτά και το άγχος του να ντυθείς σωστά. Δε θες να είσαι underdressed (όταν οι περισσότεροι εκεί θα είναι από καλοντυμένοι έως fashion forward) αλλά ούτε και overdressed.
Επιπλέον, το event μπορεί να είναι μια ώρα που σε αναγκάζει να πας κατευθείαν μετά τη δουλειά (newsflash! κάποιοι bloggers έχουμε και πρωινές δουλειές χάρη στις οποίες ζούμε και στις οποίες ενδεχομένως να μην εκτιμάται η εμφάνιση ψηλόμεσο σορτς σε συνδυασμό με πέδιλο και σοσόνι) ή να είναι στο κέντρο και να θες να χρησιμοποιήσεις μετρό. Τότε οι ενδυματολογικές επιλογές μειώνονται κατακόρυφα.
Αλλά ακόμα κι αν αυτά δεν είναι η περίπτωση, μπορεί να έχεις σχεδιάσει το τέλειο outfit και ξαφνικά να βρέξει ή να φτάσεις στην εκδήλωση και να μην έχει χώρο να αφήσεις το πανωφόρι σου και να πρέπει να το κρατάς στο χέρι σε όλη τη διάρκεια!
Τελευταίο, άφησα το βασανιστήριο της τσάντας, καθώς όλα τα υπέροχα clutch bags μου είναι εκτός παιχνιδιού, αφού δεν χωράνε καν μια compact φωτογραφική, ενώ πρέπει να τα κρατάς στο χέρι. Θες δηλαδή 7 χέρια: ένα για το πανωφόρι, ένα για τη τσάντα, ένα για το ποτό, ένα για το καναπεδάκι, ένα για τη φωτογραφική, ένα για το κινητό και ένα ελεύθερο για χειραψίες. Η θέα Κάλι θα ήταν πολύ πετυχημένη φάσιον μπλόγκερ.
Άλλοι παράγοντες, που θα καθορίσουν τι θα φορέσεις είναι πόση ώρα θα είσαι όρθια και το ότι θες να φορέσεις κάτι του σχεδιαστή/της εταιρείας που διοργανώνει το event για να δείξεις ότι τους αγαπάς και τους τιμάς!
Έτσι που λέτε προέκυψε αυτό το outfit στο party για το λανσάρισμα των Maison Martin Margiela, οπότε φόρεσα κάτι από την εταιρεία (neck piece + παπούτσια), flats γιατί θα είχε ορθοστασία και στρίμωγμα, τζην για να έχω στην τσέπη το κινητό και τσάντα με λουράκι για να έχω τα χέρια ελεύθερα.
Όσο για τα του outfit, αυτό το τζην έχει φορεθεί τόσο πολύ από την εποχή που η Kate Moss λάνσαρε το skinny jean + μπαλαρίνες ως πρωτοποριακό outfit πόλης, που πλέον φέρει ορίτζιναλ σκίσιμο στο γόνατο λόγω φθοράς και αν μπορούσε θα κατέβαινε σε απεργία απαιτώντας άμεση συνταξιοδότηση.
Και όμως δε θυμάμαι καθόλου πού / πώς το πήρα.
Σε αντίθεση με το πουκάμισο που το αγόρασα με τον πρώτο μου κανονικό μισθό! Έχω πιάσει full time δουλειά και λόγω 'γραφειοκρατίας' κάνουν δύο μήνες να με πληρώσουν, στους οποίους μήνες, συνέχισαν να μου στέλνουν χρήματα οι γονείς μου. Όταν τον τρίτο μήνα πληρώθηκα τα χρωστούμενα και τον τρέχοντα μήνα, είχα ένα τεράστιο ποσό στο λογαριασμό μου, για τα δικά μου δεδομένα! Οι γονείς μου, φυσικά δε ζήτησαν χρήματα για τους προηγούμενους 2 μήνες και θεώρησαν καλό να τα κρατήσω και να τα αποταμιεύσω για μια δύσκολη ώρα (που αν έρθει, ξέρω ότι είναι οι πρώτοι που θα συνδράμουν οπότε what's the point?).
Έτσι όπως καταλαβαίνετε ψώνισα! Όχι υπερβολές, ένα άσπρο πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι, αφού όλα τα περιοδικά έγραφαν (και λογικά ακόμα το γράφουν) πως είναι τα 2 πιο απαραίτητα για τη γυναικεία γκαρνταρόμπα και απαραίτητα για τη δουλειά.
Σκέφτηκα πού να πάω, να είναι ποιοτικά, κλασσικά, κομψά και όχι πανάκριβα; Στα Sisley.
Όπου διαπιστώνω πως actually μπορώ να αγοράσω ότι ήθελα μέσα στο κατάστημα! Μέχρι τότε πήγαινα με πολύ συγκεκριμένα χρήματα που έφταναν ίσα ίσα για ένα και μόνο κομμάτι που είχα βάλει στο μάτι. Αλλά τώρα μπορούσα κυριολεκτικά να αποκτήσω ό,τι ήθελα! Παλτό μου γυάλιζε; Φούστα; Τσάντα; Ό,τι ήθελα! Ε, μου γυάλισε αυτό το ημιδιάφανο γκρι πουκάμισο που αποφάσισα να μου κάνω δώρο, ως έξτρα, εφόσον δεν ήταν work appropriate, αλλά αγόρασα απλά για το κέφι μου, γιατί μπορούσα.
Και τώρα έχω ένα διάφανο πουκάμισο που μου θυμίζει μια διάφανη εποχή, όπου πχ αν αργούσες να πληρωθείς, δεν ανησυχούσες, γιατί ήξερες ότι ήταν για τεχνικούς λόγους. Ή όπου, μπορούσες να βάλεις χρήματα στην άκρη για μια δύσκολη ή για μια όχι-δύσκολη στιγμή. Ή όπου η εργασία σου είχε και τις αντίστοιχες απολαβές και δεν τη φοβόσουν, αλλά τη χαιρόσουν κοκ. Και μετά πας στα μπλογκοevents και πίνεις σαμπάνια, γελώντας δυνατά όλο το βράδυ...
11 fashion statements :
"Που είναι οι εποχές που πληρωνόμουν και πήγαινα για ψώνια;" αναρωτιέται μια άνεργη πτυχιούχος, αλλά πάνω από όλα σύζυγος και μητέρα!!!!!!!!
Πολύ hot το outfit!Μ'αρέσει!!!Η πρώτη φορά που πληρώνεσαι είναι ανεπανάληπτο συναίσθημα-αν και so far δεν έχω πληρωθεί ποτέ τόσο ώστε να μπω σε μαγαζί και να μπορώ να ξεφύγω στο shopping-όπως επίσης και η πρώτη φορά που μενεις άφραγκος και ξαναζητάς απ τους γονείς σου επιχορηγήση!
Αυτά τα "λογάκια" γύρω από το outfit; ε, απόλαυση!!!!! =))))
Πολύ ωραίο ντύσιμο.. Και το πουκαμισάκι πολύ επίκαιρο!
Εμένα μου αρέσεις γιατί ντύνεσαι όμορφα αλλά φυσιολογικά! Χωρίς εξταβαγκάνσες και αηδίες. Ρούχα που όλες μας έχουμε αλλά εσυ τα συνδυάζεις υπέροχα. Και το κυριότερο ντύνεσαι με τρόπο που θα βγεις έξω και θα σε κοιτάνε επειδή είσαι ωραία ντυμένη. Γιατί υπάρχουν κάτι fashion bloggers που πραγματικά αναρωτιέμαι εαν κυκλοφορούν έτσι έξω ή απλά στήνονται για τη φωτογραφία και μετά αλλάζουν ρούχα.
@Elena
σου εύχομαι τα καλύτερα και πρωτίστως υγεία και αγάπη για την οικογένειά σου!
@afro
καλά ούτε εγώ τα σήκωσα όλα, ούτε μπήκα σε καμιά ντηζάινερ μπουτίκ. απλώς μέχρι τότε έβλεπα κάτι, μάζευα χρήματα και πήγαινα τον επόμενο να το πάρω. οπότε η διαφορά, ήταν εντυπωσιακή. επίσης, τουλάχιστον πολλοί γονείς αντιλαμβάνονται την κατάσταση και βοηθούν χωρίς να το ζητήσεις, όσο μπορούν ακόμα να βοήθησουν φυσικά
@Argyrousa
αυτό είναι και το κόνσεπτ του πρότζεκτ, που κανονικά έχει λήξει, αλλά είχα υπολογίσει περίπου 12 ποστς, οπότε θα κάνω 2 ακόμα εκπρόθεσμα
@dear e-diary
θεωρώ ότι είναι περιποιημένα αλλά όχι fashion forward outfits, από τη μια είναι ρεαλιστικά (όντως τα φοράω και βγαίνω έξω και όχι για να φωτογραφηθώ) από την άλλη δεν έχουν να προτείνουν κάτι πρωτοποριακό, οπότε είναι μεγάλη συζήτηση. ας συμφωνήσουμε στο ότι κάθε φάσιον μπλογκ έχει και κάτι διαφορετικό να προσφέρει
τελειο το ντυσιμο...πολύ ωραιο ποστ!
βρε Shopping Therapy, διαβασα ολο το ποστ με ενα χαμογελο για τα προβληματα μιας fashion blogger και εφτασα στην τελευταια παραγραφο...μαχαιρι στη καρδια. εινια ολα αυτα που τριγυριζουν στο μυαλο μου.
παντως συμφωνω με την Dear e-dairy, ναι δεν εινια κατι πρωτοποριακο το ντυσιμο σου αλλα εχει ενα κατι ιδιαιτερο, ειναι εμπνευσμενο κατα μια εννοια. Και πολυ μου αρεσε το διαφανες πουκαμισο.
είναι κόσμος που πιστεύει ότι επειδή έχεις ένα (φάσιον) μπλογκ, η μόνη σου ενασχόληση είναι να τρέχεις σε events και να ψωνίζεις με χρήματα που πέφτουν από τον ουρανό. για μένα είναι ένα χόμπι, για να ξεδίνω από όσα με απασχολούν και αυτά που απασχολούν είναι όσα απασχολούν και τους συνομηλίκους μου. και πολλές φορές νιώθω άβολα, όταν παρουσιάζω ένα καινούριο προϊόν, όταν ξέρω πως οι περισσότερες δεν έχουμε πια σα προτεραιότητα μια νέα πούδρα πχ. ψάχνω κι εγώ να βρω τις ισορροπίες...!
Και όμως υπάρχουν fashion bloggers που δεν είναι γόνοι, που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δουλεύουν;Και που έχουν χιούμορ; Χαλάς την πιάτσα...!;) Να τις συνεχίσεις "τις ντουλάπες γεμάτες αναμνήσεις"! Το διασκεδάζουμε πολύ! ***Νομίζω πως σε "ακολούθησα" σε κάποιο από αυτά τα δίκτυα αλληλοαγάπης των bloggers Αλλά δεν είμαι και σίγουρη! (Δεν το έχω καθόλου με την blogo-τεχνολογία ακόμη...)
ηταν απολαυστικο να διαβαζω αυτη τηναναρτηση ποσο συμφωνω!
για μενα ειναι πολυ καινοιριο ολο αυτο κ οποτε εχω να παω σε εκδηλωση το τι να βαλω στην αρχη με αγχωνε τοοοσο πολυ
τελικα ποτε δε θα βαλω κατι ξενο απλα για να κανω εντυπωση κπλ στο κατω κατω δεν ειμαι μοντελο σιγα..
ασχετο αλλα το συγκεκριμενο συνολο ειναι παρα πολυ ωραιο κ φοριεται ευκολα κ ξεχωριζει με τις κομψες λεπτομερειες του
** κ γω την εχω πατησει με βροχη κ με τα μετρο ασχημα..
φιλακιααα
Εξαιρετικο post, καλογραμμενο και raw, εβρισκα τον εαυτο μου να χαμογελαει συγκαταβατικα και στα πιο χιουμοριστικα και στα πιο σοβαρα σημεια!!!
Btw, ομορφο ootd! :)
x
Post a Comment