#shoppingtherapy

πέρασα τη φάση-εμμονή με το μοβ, το γκρι, το μαύρο. τώρα περνάω με το βυσσινομπορντοβουργουνδί και τσίμπησα μερικά καινούρια κομμάτια (πουλόβερ Staff Jeans&Co με 30% έκπτωση, sneakers Vans από το newcult.gr 10€ μείον λόγω αγοράς από το online shop). btw το jean είναι από τα ανδρικά του H&M!

#eatout 

στ' αλήθεια το μόνο που έλειπε από το κέντρο ήταν ένα ασιατικό casual εστιατόριο και το Moma που ίσως ξέρετε από τη Γλυφάδα αποφάσισε να αποκτήσει αδερφάκι στο πιο βολικό σημείο της πόλης (Κολοκοτρώνη 59) και να καλύψει αυτό το κενό με νουντλς, ράμεν και άλλα trademark πιάτα της Ανατολής.

#cocktailhour 

το The Trap είναι ένα μικρό όμορφο μπαρ, διαφορετικό από τα βιομηχανικού τύπου design που έχουμε συνηθίσει, στο κέντρο (στοά Όθωνος 10) αλλά και μόνο του, ιδανικό για όσους βαριόμαστε γρήγορα τα ίδια μέρη. η μόνη μου ένσταση και απορία {ειδικά όσο μεγαλώνω} είναι πως δεν καταλαβαίνω γιατί σε ένα μπαρ που δεν πας να χορέψεις, αλλά να μιλήσεις με την παρέα σου ή να φλερτάρεις με το ραντεβού σου, η μουσική -αντί να ντύνει το background- είναι πάντα τόσο κουραστικά δυνατά.

#reallifehappensontv 

μια σειρά που ανακάλυψα μέσα στην ευχάριστη ραστώνη των διακοπών και επανήλθε αυτή την εβδομάδα έπειτα από μια μικρή διακοπή είναι το Crazy Ex-Girlfriend. μη σας παραπλανά ο τίτλος, το στόρυ και οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι έχουν πολύ περισσότερο ζουμί: μια κωμωδία χαρακτήρων, λίγο dark λόγω υπόγειου σαρκασμού πάνω στα θέματα της μοναξιάς και της κοινωνικής αποδοχής στα όρια του πόνου, χωρίς τα συνήθη punch lines με το γέλιο κονσέρβα, αλλά με απίστευτες παρωδίες τραγουδιών εν είδει διεστραμμένου μιούζικαλ. με δυο λέξεις: το αγάπησα.

#movietime 

είναι ιεροσυλία να πω ότι δε με ενδιαφέρει καθόλου αν στο The Revenant ο Ιναρίτου χρησιμοποιεί μόνο φυσικό φως σε αληθινά τοπία, πως τα γυρίσματα ήταν απελπιστικά δύσκολα και το καστ ταλαιπωρήθηκε στα όρια του κρυοπαγήματος; έμενα ως θεατής αυτό που με ενδιαφέρει είναι το αποτέλεσμα στη μεγάλη οθόνη και πέρα από την μοναδική φωτογραφία και έναν Λεονάρντο Ντι Κάπριο που αγωνίζεται να αποδείξει το προφανές και ευρέως πια αποδεκτό, ότι ναι είναι καλός ηθοποιός, το υπόλοιπο εγχείρημα φωνάζει "είμαι ποιοτικός σκηνοθέτης, eat my dust Hollywood". πρόβλεψη για Όσκαρ θα αποφύγω να κάνω. βασικά γιατί δε με ενδιαφέρει.

και μη ξεχνάτε, μπορείτε πάντα να με βρίσκετε στο facebook, twitter και instagram