#ΧάρισεΔύναμη

δε ξεχνάμε να χαρίσουμε δύναμη με όποιο τρόπο μπορούμε και βοηθάμε να ταξιδέψει παντού το μήνυμα: ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού, «Άλμα Ζωής», σε συνεργασία με τα ΑΒ Βασιλόπουλος και το Pantene, μας καλούν να χαρίσουμε λίγη από τη δύναμή μας σε γυναίκες που αντιμετωπίζουν τον καρκίνο, με το να κόψουμε και να δωρίσουμε τα μαλλιά μας για την κατασκευή περουκών από φυσική τρίχα. επιπλέον με κάθε συσκευασία Pantene που αγοράζουμε από τα ΑΒ Βασιλόπουλος έως και τις 30 Ιουνίου 2016, 0,02 Λ πηγαίνουν για την επιδότηση αγοράς περουκών σε γυναίκες που έχουν ανάγκη. περισσότερα στο www.almazois.gr και www.ab.gr.

#eatout 

στο Nolan, το καινούριο urban εστιατόριο στην πιο up & coming γειτονιά του κέντρου (Βουλής 31-33) θεράπευσα το επίμονο συνάχι μου με μια ζεστή σούπα. μικρό (προτιμήστε το ώρες μη αιχμής) και μοντέρνο όσον αφορά το χώρο, με έναν επίσης μικρό κατάλογο με ιδιαίτερα πιάτα και απροσδόκητους συνδυασμούς, καθώς παίρνει έμπνευση από το street food και την βιετναμέζικη κουζίνα. ενδιαφέρουσες γεύσεις σε ένα στυλ εστίασης που λείπει γενικά από την Αθήνα: fusion μίξεις, ανοιχτό όλη μέρα (τέρμα στη δικτατορία του late dinner) σε ένα αστικό περιβάλλον.

τo Rehab είναι ένα μπαρ του κέντρου (στην πολύβουη στοά της Θησέως στο 16) γιατί, ψέμματα να πω; και τα πιο ωραία στέκια τα βαριέμαι μετά από λίγο, οπότε πάντα δελεάζομαι με τα καινούρια (όχι ιδιαίτερα κολακευτικό σημείο των καιρών μας). όμορφο, με ταξιδιάρικη τρόπικαλ ταπετσαρία, έξυπνα στημένο με ψηλά σκαμπό και μπόλικα stand, φωτεινό, οικείο και πρωτότυπο μαζί, με τις απαραίτητες δόσεις ρετρό και ειδίκευση σε κοκτέηλ με ρούμι. οι τιμές θα έπρεπε να είναι πιο συντονισμένες με την εποχή (11€ είναι too much ανεξαρτήτως υλικών), όπως και η μουσική που δεν έχει κανένα λόγο να είναι τόσο εκκωφαντική όταν έχεις πάει μια σχετικά λογική ώρα και θες να κάνεις κουβεντούλα με το ταίρι σου.

ο πιλότος της πολυαναμενόμενης σειράς Vinyl του Μάρτιν Σορτσέζε (σε συνεργασία με τον Μικ Τζάγκερ), για τη μουσική βιομηχανία των 70's με αναγκάζει να γίνω ιερόσυλη για μια ακόμα φορά: σε ποιο target group απευθύνεται; ποιος νοιάζεται πόσα ναρκωτικά έπαιρναν όλοι, πώς τα έσπαγαν στη σκηνή οι ροκ μπάντες και όλα τα αυτοαναφορικά στοιχεία των δημιουργών της; εγώ όχι.

#movietime 

το μάθατε: το Spotlight πήρε Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. για πότε το πήρε για πότε το ξεχάσαμε βέβαια, κάτι λέει. ένα τόσο δυνατό θέμα δοσμένο με mainstream αύρα, ενώ επικεντρώνεται στο δημοσιογραφικό δράμα του πράγματος, τότε που οι δημοσιογράφοι έκαναν ρεπορτάζ. χαμένη ευκαιρία γιατί το στόρυ επέτρεπε πολυεπίπεδες αναλύσεις.

και μη ξεχνάτε, μπορείτε πάντα να με βρίσκετε στο facebook, twitter και instagram