I just can't get enough
Η ιστορία είναι γνωστή: το 1848 ο Levi Strauss άρχισε να πουλάει προς $1.25 ανθεκτικά παντελόνια στους χρυσοθήρες της Καλιφόρνια, ο Jacob Davis πρόσθεσε λίγο αργότερα αυτά τα κακομούτσουνα καρφάκια που κρατάνε τις τσέπες στη θέση τους, όσο χρυσό, κινητά, κλειδιά κλπ βάλεις μέσα και κάπως έτσι γεννήθηκε το πρώτο jean, το πιο διάσημο κομμάτι ρούχου παγκοσμίως, τόσο συνυφασμένο με την ποπ κουλτούρα όσο η Coco Chanel με την κομψότητα.

Για να φτάσει στα σημερινά επίπεδα, το jean πέρασε από τις «καουμπόικες» ταινίες του ’30, (για να μπορέσει 70 χρόνια μετά η Madonna να επαναφέρει την western αισθητική και να χορέψει με ένα loose fitting jean το American Pie), συνδέθηκε άμεσα με επαναστάτες νέους τη δεκαετία του ’50 χάρη στον James Dean (Rebel Without a Cause) και τον Marlon Brando (The Wild One), ενώ το ‘70 δεκάδες hippys περδικλώθηκαν όταν οι εξωφρενικές καμπάνες των παντελονιών τους μπερδεύτηκαν στα τακούνια πλατφόρμες.

Τη δεκαετία του ’80 αναβαθμίστηκε, καθώς σχεδιαστές όπως ο Calvin Klein στήριξαν την αυτοκρατορία τους σε προκλητικές διαφημίσεις ασχημάτιστων ακόμα κοριτσιών (Brooke Shields δηλώνοντας "Want to know what gets between me and my Calvin's? Nothing." και Kate Moss στα πρώτα της βήματα), κατόπιν σκίστηκε, ξεβάφτηκε και βρώμισε τεχνητά για να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του, λίγο πριν το millennium. Με πρώτο και καλύτερο τον Tom Ford για τον οίκο Gucci, οι σχεδιαστές άρχισαν να στολίζουν το ταπεινό denim της εργατιάς με glitter, swarovski και φτερά, έτσι ώστε κάθε τραγουδίστρια παραλιακής να μπορεί να λέει «δεν έχω όρεξη απόψε, με ένα τζηνάκι θα βγω μωρέ», προκαλώντας σύγχυση: το τζην δεν είναι η επανάσταση του casual? Από πότε φτιάχνεται από την ελίτ για την ελίτ?

Η φρενίτιδα των designer jeans πέρασε σχετικά ανώδυνα, χωρίς καταναλωτικά δάνεια και μεταφορές υπολοίπων, γιατί αυτό που μετρά ultimately σε ένα jean δεν είναι το label, αλλά το πώς εφαρμόζει: πρέπει να κρύβει τα ψωμάκια, να ψηλώνει τα πόδια και κυρίως να δημιουργεί τα τέλεια οπίσθια –γιατί όταν μας κοιτάνε εκεί κανείς δε νοιάζεται για τη ραφή-λογότυπο στην πίσω τσέπη. Μπορεί μεν η Victoria Beckham να περιφέρει τον ισχνό πισινό της μέσα σε πανάκριβα jeans με την ίδια ευκολία που κρατά κάθε βδομάδα και διαφορετικού χρώματος Birkin τσάντα, αλλά πλέον το μόνο κοινό που την ενώνει με τις-τους υπόλοιπους λιγότερο posh fashion lovers είναι η λατρεία για τους κοιλιακούς του David.

Τα πλέον πολυπόθητα jean, που έχουν γίνει διάσημα γιατί ‘έχουν άψογη εφαρμογή’ (όπως οι Louboutin γόβες when it comes to shoes) είναι τα True Religion, τα 7 For All Mankind και τα Citizens of Humanity, ενώ ένα σκαλί πιο κάτω βρίσκονται τα Blue Cult και τα Rock and Republic, των οποίων οι τιμές ξεπερνούν τα 200€. Το επιχείρημα που τα αθωώνει είναι ότι αυτά τα χρήματα δε τα δίνεις για το label, το στολισμό της εκκλησίας και τη βιτρίνα, αλλά γιατί δημιουργούν υπέροχη σιλουέτα. Τα hip Diesel, Fornarina και Miss Sixty είναι πρώτα στις προτιμήσεις νεαρότερων ηλικιών, ενώ πολλοί εμμένουν κλασσικά Levi's και Lee.

Οι επιλογές είναι άπειρες, όσες ακριβώς και οι ώρες που πρέπει να περάσει κανείς στα δοκιμαστήρια μέχρι να βρει το τέλειο τζην. Αν αυτό είναι και οικονομικό, τότε μιλάμε για το Χρυσό Δισκοπότηρο του στυλ. Ένα jean σε απλή καθαρή γραμμή, σκούρο μπλε χρώμα και συνοδευόμενο με λίγο ή περισσότερο τακούνι, θα κάνει θαύματα στους περισσότερους σωματότυπους. Το μόνο που λείπει είναι μια ζώνη.

Ποια στυλ jean βρίσκονται στο προσκήνιο και σε ποιες ταιριάζουν;

Bootcut: όλες οι γυναίκες πρέπει να διαθέτουν τουλάχιστον ένα. Κολακεύει καθώς αγκαλιάζει τους γοφούς, δείχνει τα πόδια πιο μακριά και ανοίγει ελαφρώς στο τελείωμα, έτσι ώστε να χωράει από κάτω η μπότα (surprise! γι’ αυτό τα λένε bootcut). Ταιριάζει ωστόσο με γόβες μέχρι sneakers, άρα μας πάει στη δουλειά μέχρι την απόδραση του ΣΚ.

Μερικά ανοίγουν πολύ περισσότερο κάνοντας ‘καμπάνα’ –σε extreme καταστάσεις τα αποκαλούμε και ‘Αbba ντύθηκες πάλι μωρή τρελή;’

Χαμηλόμεσα: κουμπώνουν κάτω από τον αφαλό, μερικές φορές τόσο κάτω που αποκαλύπτουν άθελα (;) string, string και καμιά φορά κανονικά εσώρουχα (α, εδώ πάει το ‘άθελα’). Dress code αρχίζει να επιβάλλεται στα σχολεία, τόσο για κορίτσια όσο και για αγόρια που φοράνε αποκαλυπτικά παντελόνια, αλλά αρκεί μόνο ένα καλό κοίταγμα στον καθρέφτη: όσο σέξι είναι ένα χαμηλόμεσο jean που αφήνει να φανεί ένα παιχνιδιάρικο σκουλαρίκι στον αφαλό σε μία επίπεδη κοιλίτσα, άλλο τόσο απαράδεκτο (επιφωνήματα αποδοκιμασίας) είναι όταν ξεχειλίζουν δεξιά και αριστερά τα love gross handles, σα παραφουσκωμένο muffin.

Capri: σταματούν πιο πάνω από τον αστράγαλο και είναι τόσο βολικά για τις ενδιάμεσες εποχές, καθώς συνδυάζονται τέλεια με μπαλαρίνες και kitten heels για girly άποψη ή loafers, για ‘ήμουν κι εγώ στο κότερο’ look. Το μειονέκτημά τους είναι ότι δείχνουν το πόδι πιο κοντό.

Φαρδύ μπατζάκι: με navy αναφορές, θυμίζει τα παντελόνια καμπάνα, με τη διαφορά ότι αρχίζει να ανοίγει από ψηλά και όχι μόνο στο τελείωμα. Σετάρονται με chunky τακούνια και πλατφόρμες, αλλά δύσκολα θα ταιριάξουν σε κοντές ή με παραπάνω κιλά κοπέλες.

Ψηλή μέση: η τελευταία τάση, που όλο ανεβαίνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν είναι μόνο για μια σεζόν, καθώς κερδίζει την εύνοια τω γυναικών γιατί προσδίδει θηλυκότητα. Ταιριάζει τόσο σε κοπέλες με καμπύλες όσο και σε αδύνατες, που μπορούν να τολμήσουν το συνδυασμό ψηλή μέση & φαρδύ μπατζάκι.

Skinny: Στα 80’s τα έλεγαν ‘σωλήνα’. Well, είναι εδώ τις τελευταίες σεζόν και θα παραμείνουν λίγο ακόμα. Ταιριάζουν περισσότερο σε αδύνατες κοπέλες, στις οποίες μπορούν να δημιουργήσουν και την ψευδαίσθηση πιο ζουμερών οπισθίων, ειδικά αν υπάρχουν πίσω τσέπες, που δίνουν όγκο. Ωστόσο, μπορεί να βρεθεί το κατάλληλο skinny σχεδόν για όλες, που ανεξαρτήτως ύψους θα κάνει τα πόδια να δείχνουν μοντέλου και θα δίνει killer αποτέλεσμα αν συνδυαστεί με ψηλοτάκουνες γόβες ή μπότες ιππασίας. Έχει ανάγκη από συμμετρία γι΄ αυτό ταιριάζει τέλεια με φαρδιά πουλόβερ ή loose top και αποκτά ανεπιτήδευτη νεανική όψη όταν σετάρεται με μπαλαρίνες.

Τα jeans που εφαρμόζουν καλύτερα σε σωματότυπους που έχουν καμπύλες (εμ δηλαδή σε όλες εκτός από τα μοντέλα) είναι όσα στη σύνθεσή τους έχουν βαμβάκι και 1 ή 2% ελαστάνη -αφήστε που σε αυτά τα jeans, χωράς σε ένα νούμερο μικρότερο (χωρίς να χρειάζεται να ρουφάς τη κοιλιά!) και αναπτερώνεται το ηθικό πάραυτα. Το αρνητικό είναι ότι χάνουν την εφαρμογή τους σχετικά εύκολα, αλλά συνήθως πλύσιμο στους 30 βαθμούς στο πλυντήριο σε πρόγραμμα για τα ευαίσθητα, γυρισμένο το μέσα έξω και φυσικό στέγνωμα, τα επαναφέρει στην αρχική τους μορφή. Όσα είναι 100% βαμβακερά είναι πιο σκληρά στην αίσθηση, αποκτούν τις γραμμές του σώματος και είναι πιο ανθεκτικά.

Τι καινούριο υπάρχει;
Τα μεγάλα brands συνεχώς δοκιμάζουν νέους τρόπους πλυσίματος των jeans, που τους προσδίδουν ιδιαίτερο χαρακτήρα, τα jeans από οργανικό βαμβάκι (πχ Levi’s green tab) αγγίζουν τους οικολογικά ευαισθητοποιημένους, ενώ τα χρώματα φέρνουν την ανανέωση.

Έτσι ενώ το χειμώνα είχαμε γκρι, το καλοκαίρι, μπορούμε να ενδώσουμε σε ένα λευκό. Ένα άσπρο capri συνδυασμένο με ριγέ top μπορεί να κάνει Jackie O συνειρμούς.

Τα ψηλόμεσα -για ladylike look, που θυμίζει σταρ του 50 και του 60- συνδυάζονται με σατέν πουκάμισα και θηλυκές μπλούζες με φιόγκους, φραμπαλαδάκια και άλλα hit της εποχής, ενώ τα φαρδιά μπατζάκια δίνουν μαθήματα συμμετρίας: χρειάζονται στενά top.

Το πιο hot denim κομμάτι, ωστόσο, θα είναι αυτό που συνδυάζει δύο καλοκαιρινές τάσεις: jumpsuits & shorts, αλλά απευθύνεται σε πιτσιρίκες ή μινιόν φιγούρες.

Jean για πάντα;
Από το 1935 που το πρώτο jean για γυναίκες έκανε την εμφάνισή του στη Vogue, προσαρμόστηκε για να γίνει όλο και περισσότερο woman friendly και είναι τόσο απαραίτητο για τη γυναικεία γκαρνταρόμπα όσο το lbd. Κατά μέσο όρο διαθέτουμε εφτά jean στη ντουλάπα μας και το jean είναι η πρώτη μας επιλογή, καθώς μας ακολουθεί από την casual Friday μέχρι τη βραδινή έξοδο.

IMO
Στην εφηβεία μου μάζευα χρήματα για να αγοράσω το ultra cool για τα τότε standards κλασσικό 501, χωρίς η μητέρα μου να μπορεί να καταλάβει τι διαφορά μπορεί να έκανε μία μικροσκοπική κόκκινη ταμπελίτσα. Don’t blame me: μεγάλωσα με TV και διαφημίσεις, έχανα επαφή με το περιβάλλον όταν ο Brad Pitt έβγαινε από τη φυλακή και βρισκόταν στη μέση της ερήμου μόνο με ένα μποξεράκι και μια φωτογραφική μηχανή, ενώ το cast του Beverly Hills 90210 έβγαζε τα Edwin από την αφάνεια, όπου και ανήκουν.

Μεγαλώνοντας, άρχισα να ψάχνω κι αλλού, αλλά πάντα να πέφτω θύμα των trends (‘τώρα τα ρεβέρ είναι μόδα’, ‘τώρα δεν είναι μόδα’), μέχρι που η υπερβολή άρχισε να με ξενίζει. Όλα ξεκίνησαν όταν τα used jeans άρχισαν να πωλούνται ακριβότερα από τα καινούρια, όταν τα σκισίματα ήταν τοποθετημένα σε στρατηγικά σημεία από τους σχεδιαστές και όχι από τη φυσιολογική φθορά ή την έμπνευση του καθενός μας και όταν –ewww- το dirty denim έκανε την εμφάνισή του και οι μανάδες τρομάζανε ότι ο κόσμος θα πει πως δεν είναι καλές νοικοκυρές.

Άρχισα να φοράω tweed και είχα τα jean μόνο για τα ταξίδια, επειδή οι τσέπες τους ήταν πρακτικές. Και μετά άρχισε ο στολισμός πιο grande και από την Αθήνα του Αβραμόπουλου. Από western κρόσσια και πολύτιμους λίθους, μέχρι φτερά και πούπουλα και μου φαινόταν αστείο: έβλεπες τη κυρία με τη λιποαναρρόφηση και το κολλαγόνο στα χείλη να φοράει το glamorous jean της με χρυσά πέδιλα και να πίνει cuba libre στο Κεφαλάρι και τη Φιλιπιννέζα της να φοράει αντίστοιχο jean με χρυσή σαγιονάρα και να ψωνίζει μανταρίνια στη λαϊκή. Καταργεί θα μου πεις το χλιδάτο jean τις ταξικές διακρίσεις. Καταργεί ακόμα και το χάσμα γεναιών, θα σου πω εγώ, αφού το ίδιο παντελόνι μπορεί να φορά μαμά και κόρη, αλλά δεν είναι αυτή η φιλοσοφία του jean. Όπως είπε και ο Yves Saint Laurent «θα ήθελα να έχω εφεύρει τα μπλου τζην, γιατί διαθέτουν εκφραστικότητα, σεμνότητα, σεξ απήλ και απλότητα –όπως θα έπρεπε να είναι όλα τα ρούχα, άλλωστε».

Ένα απλό jean χωρίς πολλά πολλά είναι πια η επιλογή μου και για ποικιλία θα κοιτάξω σε διαφορετικά κοψίματα: bootcut, skinny και capri. Όσο κι αν λατρεύω την ευκολία, αλλά και το πόσο γρήγορα προσαρμόζεται αυτό το κομμάτι στις περιστάσεις, προσπαθώ να του λέω ‘όχι’ αρκετά συχνά. Ένα μάλλινο φόρεμα το χειμώνα και ένα αέρινο το καλοκαίρι μπορούν να αντικαταστήσουν το τρίπτυχο της ομοιομορφίας top/jean/μπότες ή πέδιλα.

Τώρα, όσο για το πόσο πρέπει να στοιχίζει ένα jean? Well, αν σε κάνει να νιώθεις όμορφα, μπορείς να κοστολογήσεις αυτό το συναίσθημα;