Το ότι η Eva Mendes είναι χωρίς αμφισβήτηση se-xy, περιττό να το πω. Δε χρειάζεται καν να στριφογυρίζει στο κρεβάτι της γυμνή, όπως έκανε στην απαγορευμένη διαφήμιση του Calvin Klein για το Secret Obsession. Και ντυμένη είναι το ίδιο sexy. Για την ακρίβεια, έχω την αίσθηση πως ότι και να βάλει πάλι sexy θα είναι. Αυτό που πραγματικά θεωρώ έξυπνο εκ μέρους της, ωστόσο, (ή εκ μέρους του στυλίστα της, no idea αν/ποιον έχει) είναι ότι δημιουργεί μια συγκεκριμένη εικόνα για τον εαυτό της, με τις επιλογές της, που δεν είναι άλλες παρά late 50’s-early 60’s φορέματα -σα να ξεπήδησαν από το set του Mad Men- που τονίζουν τις καμπύλες της και χωρίς να αποκαλύπτουν (τα περισσότερα δεν έχουν καν ανοιχτό ντεκολτέ) αφήνουν πολλά υπονοούμενα. Κι έτσι, όταν η συνάδελφος της και συμπρωταγωνίστρια στο The Spirit, Σκάρλετ Βυζογιόχανσον, τη μια εμφανίζεται στις πρεμιέρες σα μαθητριούλα με γκρι ζακέτα και την άλλη με το στήθος της να ασφυκτιά και να περισσεύει, σε μια προφανή στυλιστική σύγχυση, η Mendes ακολουθεί κοινή γραμμή. Και τι σημαίνει στυλ, παρά να ταυτίζεσαι με μια εικόνα υψηλής αισθητικής;

Οι παραπάνω εμφανίσεις της Mendes δεν είναι ιδιαίτερα πρόσφατες, αλλά άρχισα να τις ψάχνω όταν αποφάσισα να δω το The Spirit, αλλά surprise surprise δεν παιζόταν πια πουθενά. Whatever, καλύτερο από το Sin City δε θα ήταν έτσι κι αλλιώς. Instead, είδα το Revolutionary Road, που Ok ήταν, αλλά πάλι όχι καλύτερο από την πρώτη σεζόν των Mad Men, και basically who cares τι φορούσε η Kate Winslet στις πρεμιέρες? Probably something black, όπως και στις Χρυσές Σφαίρες.