σε μια γραμμή: Δεν είναι βαρετό, αλλά δεν είναι και αποκαλυπτικό

Όταν αγοράζεις το September issue, το πιο μεγάλο και influential τεύχος όλης της χρονιάς του πιο μεγάλου και influential περιοδικού μόδας, περιμένεις να δεις όλες τις τάσεις της νέας σεζόν. Όταν πας να δεις το September issue, τι προσδοκίες έχεις;

Εγώ ας πούμε, μια κουτσομπολίστικη διάθεση την είχα. Ήθελα να μάθω πώς τον πίνει τον καφέ της η Anna Wintour? Εντάξει, είδαμε ότι είναι starbucks, αλλά ήταν με low fat soya milk και έξτρα αφρό; Πώς αποφασίζει το πρωί που ξυπνάει τι θα φορέσει; Τι τρώει για μεσημεριανό; Δυο στυλίστες και έναν editor ή λόγω δίαιτας περιορίζεται στα μοντέλα; Πριν από ένα σημαντικό event στέκεται μπροστά από τη ντουλάπα (της vogue) και αναστενάζει ‘θεέ μου δεν έχω τίποτα να φορέσω…!’. Είναι cyborg ή θνητή; Αν είναι cyborg είναι το ίδιο μοντέλο με τη Βικτόρια Μπέκαμ;

Καμία από αυτές τις ερωτήσεις δεν βρίσκει απάντηση. Και ασφαλώς θα πείτε, γιατί το September Issue δεν πλασάρεται ως η βιογραφία της Anna Wintour. Ωστόσο όλο το ντοκιμαντέρ, η ίδια η αμερικάνικη Vogue και εν τέλει η Μόδα, έτσι όπως αφήνεται να εννοηθεί, είναι one woman show –και το όνομα αυτής της γυναίκας: Anna Wintour.
Με ένα της νεύμα αποφασίζει τι είναι in ή out και ποιος είναι ο επόμενος hot designer ή ρίχνει στο καλάθι των αχρήστων projects, φωτογραφίσεις και ιδέες υψηλής αισθητικής, δημιουργικότητας και budget.

Επομένως το λιγότερο που θα ήθελα από την ταινία είναι να παίρνει θέση: πόσο επικίνδυνο είναι ένα και μόνο άτομο να αποφασίζει ποια απόχρωση του μπλε θα είναι στη μόδα φέτος και με μια απόφαση -η λήψη της οποίας φαίνεται να απαιτεί ελάχιστα δευτερόλεπτα- να ανεβάζει και να κατεβάζει σχεδιαστές, κινώντας μια ολόκληρη, εξαιρετικά προσοδοφόρα βιομηχανία; Και με τι κριτήρια η Anna Wintour παίρνει αυτές τις αποφάσεις; Ένστικτο, εμπειρία, τύχη;

H κάμερα την ακολουθεί κατά πόδας, αλλά αποσπασματικά στο στήσιμο του περιοδικού, και αν έχεις δει λίγο από Ugly Betty, όσα διαδραματίζονται τα φαντάζεσαι. Και ναι μεν λύνονται όλες οι χαριτωμένα κλισέ ερωτήσεις, όπως τα μοντέλα τρώνε στα shootings; (ναι τρώνε) ή οι φωτογραφίες ρετουσάρονται; (obviously), αλλά όχι και τα μεγάλα ερωτήματα: πώς η Wintour έφτασε εκεί που είναι, πώς εξελίχθηκε και ποιο είναι το ξεχωριστό ταλέντο που έχει ώστε να έχει τόση δύναμη;

Μιλάει και η ίδια στην κάμερα, μιλάνε περισσότερο οι συνεργάτες της, ακόμα και η κόρη της, που θεωρεί όλη αυτή την ενασχόληση μάλλον ανούσια! Πέρα από αυτό το τελευταίο επίτηδες βαλμένο ειρωνικό bit, δε λένε τίποτα. Ούτε καν γιατί η μόδα είναι τόσο μεγάλο θέμα.

Αυτό που δείχνει το ντοκιμαντέρ είναι όσα νομίζει ότι περιμένουμε να δούμε: πως η Anna Wintour είναι ολίγον bitch και πoλύ ψυχρή. Ακριβώς επειδή νομίζει ότι το περιμένουμε, θα δείξει τη ντουλάπα της Vogue, την εβδομάδα μόδας, νέους σχεδιαστές να παρουσιάζουν τρέμοντας τις συλλογές τους στη Wintour και τα μεγάλα ονόματα να επηρεάζονται από την άποψή της.

Ποια είναι αυτή; Φαίνεται να δυσανασχετεί με όσους θεωρούν τη μόδα αστεία υπόθεση. Γιατί όμως η ίδια θεωρεί τη μόδα σοβαρή; Το μόνο που μας εξηγεί στην έναρξη του ντοκιμαντέρ είναι πως αυτοί που είναι έξω από τον κόσμο της μόδας, ενώ θα ήθελαν να είναι μέσα, καταλήγουν να φοβούνται και ως αντίδραση τη χλευάζουν. Δηλαδή οι άνθρωποι κοροϊδεύουν αυτό που δεν καταλαβαίνουν. Αρκετά απλοϊκό δε βρίσκετε;

Εξάλλου, το ερώτημα δεν είναι ποιος φοβάται τη μόδα, αλλά Ποιος Φοβάται Την Anna Wintour?

Ο τρόπος που παρουσιάζεται η καθημερινή της δουλειά (=να κοιτάζει άπειρες σειρές φωτογραφιών και να αποφασίζει ποιες θα κοπούν από το τεύχος) ήταν σα να προσπαθούσε να μας πείσει ότι κάνει τη πιο αυστηρή δουλειά του κόσμου. Και ταυτοχρόνως την πιο βαρετά επαναλαμβανόμενη. Και ακόμα παραπέρα, με το πιο εφήμερο αποτέλεσμα, καθώς με το που κλείνει το τεύχος, ήδη έχει αποφασιστεί τι θα συμβεί στο επόμενο, στο μέλλον, στη συνέχεια. Και πάλι απ΄ την αρχή.

Και σε όλη αυτή τη διαδικασία η Wintour διατηρεί την απρόσιτη περσόνα της, φορώντας τα χαρακτηριστικά μαύρα γυαλιά της, σα να παίζει ένα ρόλο (αυτόν του puppet master της μόδας), ενώ η αλήθεια μπορεί να είναι ότι θα προτιμούσε να παίζει τένις.
Αλλά αυτή την αλήθεια δεν τη μαθαίνουμε. Δε μαθαίνουμε καν αν έχει χιούμορ και αν μπορεί (όπως όλοι οι έξυπνοι άνθρωποι) να αυτοσαρκάζεται…

Βαθμολογία
3/5 περιοδικά μόδας (γιατί υπάρχει κόσμος -βλ Grace Coddington, creative director- που έχει αντίθετη άποψη από τη A.Wintour και δε φοβάται να την πει.)

επίσης θα πρότεινα να αντισταθείτε στην παρόρμηση να ντυθείτε trendy πηγαίνοντας να δείτε την ταινία… φορέστε ότι θα φορούσατε ….σε ένα Harry Potter movie ας πούμε… εξάλλου και στο Hogwarts και στα γραφεία Vogue… magic happens...