Sex and the city στο Άμπου ντάμπι γίνεται? δε γίνεται, εκτός κι αν μετονομαζόταν σε «Σεξ από την πόλη έρχομαι και στην κορφή καμήλα». Δύο χρόνια μετά την πρώτη και απογοητευτική κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης λατρεμένης τηλεοπτικής σειράς, οι τέσσερις φίλες επιστρέφουν σε ένα από τα πλέον περιττά sequels στην ιστορία του σινεμά (τόσο περιττό όσο το Open Water2, που τους είχε φάει ο καρχαρίας ήδη από το 1).

Αλλά, όπως πάντα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αν έχετε υπομονή για περίπου 12λεπτά (όσοι και πόντοι στα Louboutin της Carrie, που μας το κάνει λιανά από τη πρώτη στιγμή ότι είναι τα νέα της Manolos) και προσπεράσετε τον από το πουθενά βγαλμένο gay γάμο με την αμερικανίδα Ζωζώ Σαπουντζάκη (βλ. Liza Minelli) να ανεβάζει το κέφι (Not!), θα φτάσετε στο σημείο που η Carrie ανησυχεί γιατί ο Big όταν έρχεται κουρασμένος από τη δουλειά στο υπερπολυτελές και άψογα στυλιζαρισμένο διαμέρισμά τους, προτιμά να βλέπει τηλεόραση από το να πηγαίνει σε glamorous events. (Woman! Άσ’ τον άνθρωπο να δει το Deadliest catch, τι ζητάει ο δόλιος;;;).

Ο τρόπος που αναλύεται το γεγονός είναι σα να βλέπουμε the Hills στο αμοντάριστο (προφανώς ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα σε designer αξεσουάρ που δεν έφτασαν για μοντέρ της προκοπής). Δηλαδή το λένε μια φορά, μετά το ξαναλένε για να το εμπεδώσουμε και μετά το λένε με άλλα λόγια. Μετά η Carrie το λέει στις φίλες της (άρα το λέει επί 3), σε κάθε πιθανό background, από high end μπουτίκς μέχρι και στο αεροπλάνο που τις πάει Άμπου ντάμπι.

Οι τέσσερις τους φορώντας ρούχα που κοστίζουν περιουσίες καταφθάνουν στο πιο χλιδάτο resort που έχετε φανταστεί, αλλά μέσα μέσα πετάνε και σχόλια για την άτιμη οικονομική κρίση (παράλογο?), ενώ το απαύγασμα του female empowerment είναι να τραγουδούν στο καραόκε για τη γυναικεία τους φύση.

Το ταινιάκι τα σπάει, τα νεύρα φυσικά, με κορυφαία στιγμή τη συνάντηση Carrie - Aidan μέσα στην αγορά του Αλ-χαλίλι. (Δηλαδή αυτό είναι τόσο πιθανό όσο να αποφασίσω εγώ μια μέρα να πάω ΝΥ να κάνω λίγο shopping να χαλαρώσω βρε αδερφέ κι εκεί που χαζολογάω έξω από τη βιτρίνα στο Bergdorf Goodman να πετυχαίνω το Μήτσο* (*τυχαίο όνομα) τον πρώην που κεράτωσα με τον τωρινό μου σύζυγο, μετά χώρισα, μετά έπεσα στα πατώματα και τον παρακαλούσα, μετά τα ξαναβρήκαμε και το ‘πηγαίναμε για σοβαρά’, αλλά λίγο πριν κλείσουμε παπά και κουμπάρο, τον παράτησα γιατί ήμουν τάχα μου τάχα μου αλλεργική στο γάμο!)

Και δε με ενόχλησε το μη-ρεαλιστικό του πράγματος (εδώ έβλεπα Lost επί έξι σεζόν), αλλά προκειμένου να βάλουν ένα δίλημμα στην Carrie (που μπορεί να απαντήσει -κι αυτό με βοήθεια- μόνο στο «κρατάω ή πετάω ένα 80’s Vercase φόρεμα από τη ντουλάπα μου, που έχω φορέσει μόλις δυο φορές») τραβήξανε το στόρυ από το εξτένσιον! Κι έτσι εκεί που είναι οι άλλες και χαλαρώνουν στη σουίτα, έρχεται η Carrie, ως γνήσια drama queen, και τους χαλάει το κέφι, γιατί ζει ένα δράμα και όλοι πρέπει να ασχοληθούν μ’ αυτήν...

Highlights: η Samantha και ό,τι κάνει και λέει. Η χημεία μεταξύ Miranda-Charlotte (στη σκηνή που μοιράζονται, μιλώντας για τα παιδιά τους). Η Charlotte, που ενώ απέκτησε ότι ονειρευόταν, ώρες ώρες νιώθει να πνίγεται (συμβαίνει). Η cameo εμφάνιση του Tim Gunn

Ανακολουθίες χαρακτήρων: την πρώτη φορά ήταν ο mr Big. Αυτή τη φορά ήταν η Miranda που από κυνική καριερίστα μεταμορφώθηκε σε χαλασμένη κόρνα τρένου (τσίριζε συνεχώς Γιου-χουυυυ!), οι νεόνυμφοι gay, η walking wardrobe της Carrie

Ελλείψεις: εχμ...το σεξ, η πόλη (η ΝΥ δλδ), η κεντρική ιδέα

Τα ρούχα (επιλογές της Patricia Field): τις περισσότερες φορές over the top, ταιριαστά με τους χαρακτήρες (πχ τα bold σκουλαρίκια της Samantha), όλα να σου τρέχουν τα σάλια. Λίγες οι σκηνές από το 80’s flashback, ενώ η Carrie φοράει και το φόρεμα-εφημερίδα, που είχε βάλει στο επεισόδιο που προσπαθούσε να ισιώσει το κάρμα της και να ζητήσει συγγνώμη από τη Natasha που της έκλεψε τον άντρα. Ειρωνικό ε;

Βαριέσαι ή Δε …βαριέσαι; Χάρη στα ρούχα και τα θεϊκά παπούτσια στο εξωτικό αραβικό ντεκόρ, δε βαριέσαι. Μπορείς ωστόσο να δεις τη ταινία στο mute.

Συμπέρασμα: αν το πρώτο ήταν κακό, το δεύτερο ήταν περιττό

Βαθμολογία
2/5 cosmopolitan