η αληθεια ειναι οτι ακομη κι οταν μπορεις να αγορασεις κατι μικρο, νιωθεις ασυναισθητα τυψεις. από τότε που έχασα τη δουλειά μου εχω σταματησει κι εγω τα ψωνια λογω αναγκης (φορεσα ομως 2-3 καινουρια πραγματακια απο δωρα που μου εκαναν) και συνειδητοποιησα οτι εχω ενα καρο ρουχα στη ντουλαπα μου που περιμενουν να τα ξανα-ανακαλυψω.

στην εποχη του h&m αποκλειεται να μας λείψει κατι. νομιζω εχω ρουχα και παπουτσια για μια 5ετία τουλαχιστον. το θεμα ειναι αν θα έχω δουλεια και μια νορμαλ ζωή μεσα στην ίδια 5ετία. γιατι έτσι οπως βλέπω τα πράγματα τώρα, έρχεται μαυρίλα...

lucia

Έχεις δίκιο σε όλα όσα λες. Νιώθω ακριβώς το ίδιο! Όταν το shopping είναι αγαπημένη σου συνήθεια, όχι με την έννοια του να ξοδεύεις τεράστια ποσά συνέχεια, αλλά με την έννοια της χαράς του καινούριου, του να περιμένεις τη νέα σεζόν με ανυπομονησία κλπ. και ξαφνικά με όλα αυτά που συμβαίνουν δεν μπορείς με την ίδια ευκολία πρακτικά να πας για ψώνια, αλλά και δεν έχεις την ίδια διάθεση, χαλάει όλη η ουσία του.

Πιστεύω ότι ακόμα τουλάχιστον μπορούμε να χαιρόμαστε μικρά πραγματάκια από εδώ και από εκεί, αλλά όπως είπες, όταν πια είσαι στα μαγαζιά συνεχώς θυμάσαι τη θλιβερή εποχή που ζούμε...άραγε το χαιρόμαστε πραγματικά πια?

Όσο για το τελευταίο σου ερώτημα, την ίδια απορία έχω κι εγώ... Πώς τοποθετείσαι απέναντι στους αναγνώστες σου, πώς συνεχίζεις το blogging με την ίδια ευκολία κλπ..? Who knows?

αυτό girls. δε μου λείπουν τα ρούχα, αλλά η διάθεση, η αισιοδοξία κλπ ενώ κάθε φορά που ανεβάζω ποστ με μια καινούρια κρέμα, νιώθω αμηχανία.

etsi einai...k gw exw rouxa k papoutsia gia 10 xronia..eytyxws akoma exw douleia k eimai apo tis tyxeres pou akoma dn exw ypostei kamia meiwsh..alla k pali exw stamathsei ta pswnia giati exw genikh kata8lipsh me ayta pou blepw gyrw mou k ayta pou jerw pws 8a broun k emena...

Πολύ ενδιαφέρον το ποστ!

Κι εγώ το πολύ το shopping το έχω κόψει, ούτε έχω διάθεση να ανεβοκατεβαίνω την Ερμού για να ανακαλύψω εκείνο το τέλειο μπλουζάκι που ο εγκέφαλος των απανταχού Zara θέλει να το εντοπίσω με τεράστιο κόπο... Ίσως ένα καλό της "κρίσης" είναι ότι μας έχει κάνει να ψωνίζουμε πιο έξυπνα- π.χ. προσωπικά μένω μακριά από ακρυλικά μπλουζάκια που κρατάνε μόνο για μια σεζόν, δεν ψωνίζω χρωματιστά ρούχα που από την ταμπέλα μέσα στη ραφή φαίνεται ότι ξεβάφουν like a mofo, αναζητώ τη δερμάτινη τσάντα που θα μου κρατήσει, τα καλά παπούτσια (βλ. Tom's που συνεχίζω να τις θέλω απεγνωσμένα!), κτλ κτλ. Θέλω να πω, αν κλείσεις τα αυτιά σου στα απαισιόδοξα ΜΜΕ που σου χαλούν την ψυχολογία και κάτσεις ψύχραιμα να κάνεις λίστες με αυτά που πραγματικά χρειάζεσαι, it's not so bad!

Πραγματικά, δε γίνεται να μην σκεφτείς πού στέκονται οι fashion (και beauty, αλλά σε δεύτερη μοίρα) bloggers σε αυτή την οικονομική κρίση που βιώνουμε όλοι. Αλλά γιατί να νιώθεις άσχημα που ποστάρεις για μια νέα κρέμα; Όχι δηλαδή ότι κι εγώ είμαι υπεράνω από αυτό το συναίσθημα, αλλά πάρ'το κι αλλιώς: αν π.χ. γράψεις για μια κρέμα και ενημερώσεις τους αναγνώστες σου για το αν αξίζει ή όχι, δεν τους έχεις ωφελήσει; Το θέμα δεν είναι ότι γράφουμε ποστ του στυλ "δείτε τι πήρα", αλλά "δείτε τι πήρα, γιατί το πήρα κι αν με ικανοποίησε".

xx xx

Καλημέρα! Κι εγώ ένιωθα άσχημα μέχρι που μου συνέβη το εξής... Είχα πληρωθεί και όλο χαρά πήγα στα Hondos που είχαν 25-30% έκπτωση και πήρα από τα YSL 2 κραγιόν και μια μάσκαρα.
Γυρνώντας σπίτι πετυχαίνω κοπέλα κολλητού η οποία βλέποντας ότι ψώνισα αρχίζει να με φορτώνει τύψεις για το πόσο ακριβά είναι αυτά που πήρα κτλ. Με πιάνει μια κατάθλιψη και ανεβαίνω με μούτρα επάνω... αυτό που κρατήθηκα και δεν της είπα (κοπέλα κολλητού ξαναλέω) είναι ότι εγώ προτιμώ να τα δώσω στη μούρη μου και όχι να πάρω το νέο σούπερ αμάξι "επειδή μου πάει"... αλλά δεν είχα κόψει το κάπνισμα τότε και ήμουν ζεν (και πάλι δεν θα έλεγα τπτ γιατί δεν με αφορά που τα δίνει ο καθένας τα λεφτά του)...
Αρνούμαι να ξανανιώσω τύψεις για κάτι που με κάνει να χαίρομαι - δεν το έκλεψα, το δούλεψα.
Να ανεβάζεις κρέμες!!! Τα Shiseido από εσένα τα δοκίμασα και είμαι απόλυτα ευχαριστημένη.
υ.γ. η καλύτερη μέθοδος ανέξοδης ανανέωσης της ντουλάπας μου τα τελευταία χρόνια είναι οι φίλες μου (ανταλλαγές) και η μαμά μου (μονομερής "εκμετάλλευση")

Κορίτσια δεν υπάρχει λόγος για τύψεις, ο καθένας κινείται σύμφωνα με τα όρια του και όπως είπατε ήδη και εμένα με βοηθάει πολυ το να διαβάζω blogs, reviews κλπ στο να ψωνίζω (οπότε και οτι μπορω) πιο συνειδητοποιημένα και στοχευμένα.

Και οκ τα ρούχα -εγώ τουλάχιστον, αν και άνεργη, πέταξα ένα σωρό γιατί γεμιζα 2 ντουλάπες και πλέον έχω αρχίσει να μοιάζω με τη γιαγιά μου που δεν πέταγε τίποτα ..ποτέ!-
Αλλά τις κρέμες, όσο και να τις περιορίσεις, θα αναγκαστείς κάποια στιγμή να αγοράσεις. Εγώ εκτιμώ τα ποστ σου και τα λαμβάνω πολύ υπόψιν κατά τις αγορές μου πάντως.

κορίτσια, ευχαριστώ πολύ για τις απόψεις σας. αποτελούν υλικό για περαιτέρω σκέψη.

κι εγώ έχω αλλάξει τον τρόπο που ψωνίζω. κοιτάω για κομμάτια καλύτερα ποιοτικά και που να νιώθω ότι θα θέλω να τα φορέσω αρκετό καιρό. επίσης, έχω μειώσει τις παρορμητικές αγορές ακόμα κι αν μιλάμε για κάτι αρκετά φτηνό (πόσα χαριτωμένα μπλουζάκια από το pull&bear να έχει κανείς?)
στα μπλογκς μου αρέσει πολύ να βλέπω καινούρια πραγματάκια, δεν ξέρω, μοιράζομαι κάπως τη χαρά! και ειδικά τα reviews για καλλυντικά είναι ιδιαιτέρως χρήσιμα, μιας και σε αποτρέπουν από κακές αγορές :)

έφη

den einai mono to shopping alla kai to eye candy, diladi thes na parousiaseis kati pou se intrigkare alla den thes na to agoraseis? travikse mia fotografia apo ti vitrina, apo to periodiko ktl). afto to fate matia psaria den einai aparaitita kako giati se taksidevi, se kanei na oneirevesai kati, se empneei..... sto kato kato exoume kai polla stis ntoulapes mas kai ta neseser mas etsi den einai?? as kanoume kai recycling kai upcycling, kai tha perasei o kairos. :) afta ta tragika me ta ksena blogs pou deixnoune mega shopping hauls, giati akoma den exoune katalavei tous kairous pou zoume, sorry alla einai kai ligo tragika. kai tha elega na min niothei kaneis tipseis gia o,ti pairnei mia sto toso, giati pragmatika den exei na logodotisei gia tipota. o kathenas kseri ti thisies exei kanei, ti oikonomies. e as min tou to vgaloume ksino.aplos den tou to trivoume sti mouri.

Και εγώ έχω περιορίσει τις αγορές λόγω κρίσης και οικογενειακών υποχρεώσεων. Κάποτε, όταν έβλεπα κάτι σε μια βιτρίνα, την επόμενη μέρα το είχα αγοράσει. Πολλά πράγματα έμειναν ξεχασμένα στην ντουλάπα. Τώρα πια αξοποιώ τα πάντα και πιστεύω, ότι πρέπει να παίρνουμε χαρά, όχι από την αγορά ενός κομματιού, αλλά από την αξιοποίηση του (δημιουργώντας διάφορα outfits). Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε shopping και fashion. Η μόδα ζητάει φαντασία και δημιουργηκότητα (ακόμη και με λίγα πράγματα), και όχι χρήματα και ακριβά labels.
Η κρίση είναι σε πολλούς τομείς, και όχι μόνο στο πορτοφόλι μας. Η καθημερινότητα μας είναι γεμάτη προβλήματα. Η διάθεση μας πολλές φορές είναι χάλια. Δεν χρειάζεται να μας πει κανείς ότι το shopping είναι μια ουτοπία. Αυτό που μετράει είναι η χαρά της επικοινωνίας που προσφέρει το blogging. Φέρνει σε επαφή ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα. Μέσα από τα blogs ενημερώνομαι για προιόντα και events που δεν μπορώ να δω (μένω σε μια επαρχιακή πόλη). Στο ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διαθέτω, προτιμώ να διαβάζω αναρτήσεις από fashion/beauty blogs παρά να κάνω βαρετά πράγματα.
Γι΄ αυτό, κορίτσια, συνεχίστε να μας μεταφέρετε την "ουτοπική" χαρά του shopping therapy, δημιουργώντας όμορφα outfits.

xxx

Υ.Γ.: Το φόρεμα σου είναι ο κωδικός 5396339;
Έχει φοβερή γραμμή και τέλειο χρώμα!!!

Στέλλα μου όποιος μπαίνει στο blog σου μπαίνει για να ενημερωθεί για ψώνια..Δε κάνεις πολιτικό ρεπορτάζ και ούτε εγω που σε διαβαζω περιμένω τις πολιτικές σου απόψεις.. Υπάρχουν άλλα blog για αυτή τη δουλεια...
Μπορεί να μιλάω εκ του ασφαλους επειδή δε έχει αγγίξει ακόμα η κρίση αλλά πραγματικά το χειρότερο που βιώνουμε όλοι είναι η μιζέρια! Ντρέπεσαι να κουβαλάς μια σακούλα για να μην προκαλέσεις. Στο σουπερ μάρκετ οι υπάλληλοι αν είσαι χαρούμενος σε αγριοκοιτάνε.. Πλέον είσαι in μόνο αν γκρινιάζεις! Εγώ τη προσωπική μου κρίση τη πέρασα χρόνια πριν όταν όλοι οι υπολοιποι αγόραζανε Prada τσαντες.. Και όχι δε γκρινιαξα ποτέ!

Συνέχισε λοιπον να γράφεις για ρουχα, κρέμες και άλλα ρηχά πράγματα γιατί μπορεί να σου μειώσουν το μισθο σου όσο θέλουν αλλά δε μπορούν να σου στερήσουν τη χαρά σου..
Επιπλέον δε θεωρώ ότι το blog σου προκαλει.. Οι προτάσεις σου είναι πολύ οικονομικές και εσυ πολύ σεμνή..