.jpg)
It’s back! Και παρόλο που έχουν περάσει 10 ολόκληρες σεζόν, με ανακούφιση σας λέω, ο Μάικλ Κορς, παραμένει το ίδιο πορτοκαλής.
Όπως πάντα στο πρώτο επεισόδιο, ίσα που προλαβαίνεις να πάρεις μια σταυροβελονιά μυρωδιά της νέας ομάδας, στην οποία φυσικά, όπως σε κάθε σωστό reality, υπάρχει ποικιλία, diversity και ανομοιογένεια: έτσι ανακατεύονται (ή συγκρούονται) εθνικότητες, ηλικίες, background και κυρίως αισθητικές.
Και κάποιοι ξεχωρίζουν, από την αρχή, άλλοι για καλό κι άλλοι για κακό.
Είναι μία λοιπόν που φτιάχνει μόνο πλεκτά και βασικά σχεδιάζει, αλλά δε ξέρει να ράβει! Δηλαδή, που πας βρε κοπελιά σε reality, που το μισό είναι η ιδέα και το άλλο μισό πόσο γρήγορα και πόσο καλά θα μπορέσεις να την εκτελέσεις, aka να τη ράψεις; Πώς να γλιτώσει το αουφίντερζεν! Του γούρλωσε το μάτι του Μάικλ, όταν είδε το μοντέλο της με κάπα αζτέκικη, σα να έβλεπε την Ugly Betty με πόντσο που γράφει μπροστά Γκουανταλαχάρα.
Ήταν βέβαια και μια άλλη, που έβαζε σαλιάρες στα φορέματα, οπότε καταλαβαίνεις, μεγάλος ο ανταγωνισμός για τη τελευταία θέση.
Μετά ένας τύπος, φάτσα σεφ σε έθνικ εστιατόριο (μου άνοιξε την όρεξη για κάτι spicy με πολλά μπαχαρικά), παρουσίασε δύο φούξια κομμάτια, πραγματικά αψεγάδιαστα και αντικειμενικά όμορφα, ότι πρέπει να ντύσουν τις κυρίες σε φιλανθρωπικά ντίνερ και γκαλά. Λες και δεν έχουνε πού να ντυθούν.
Μετά ο Gunnar, η bitch του workroom, για το απαραίτητο drama, που έχει παραλείψει να πάρει το ritalin του, (είχε btw απορριφθεί τη περσινή σεζόν κι έχει λυσσάξει να πάρει εκδίκηση!), που το είπε ο άνθρωπος: θέλει να ντύσει τις πλουσίες κυρίες του νότου (real housewives of Atlanta τύπου;) και το δηλώνω ευθαρσώς, να ρθει να με ντύσει θέλω, γιατί το όνειρό μου είναι να πάω να ζήσω σε μπαμπακοφυτεία στην Αλαμπάμα και να βάζω μπάρμπεκιου σος ακόμα και στα γλυκά.
Αυτός αντιπαθητικός είναι, όπως καταλάβατε και μισεί θανάσιμα (ίσως σ’αυτό το μίσος να κρύβεται μια αγάπη;) τον Κρίστοφερ, φάτσα γλυκά, για υιοθεσία, που στην αρχή δε μου γέμισε το μάτι, κόντεψε να πεθάνει από το άγχος, αλλά αποδείχθηκε σα τα σπασικλάκια στο σχολείο, που έλεγαν πριν το διαγώνισμα τι άγχος έχουν και ποποπο και μετά έγραφαν άριστα!
Δηλαδή, αν δεν κατάλαβες, ο Κρίστοφερ κέρδισε το πρώτο challenge -δικαίως κατ’εμέ. Τι κατ’εμέ… Εδώ ολόκληρη Patricia Field, που εκτελούσε χρέη guest judge, έβγαλε τα γυαλιά ηλίου, για να τον δει καλύτερα!
Θα κάνω εδώ και μία πρόβλεψη, τζάμπα είναι εξάλλου, Κρίστοφερ ftw. To βασίζω στον τρόπο που τον πρόβαλαν και στο χρόνο που του έδωσαν στο πρώτο επεισόδιο, ότι στη προηγούμενη σεζόν κέρδισε γυναίκα, και άλλες τέτοιες παρατηρήσεις που έχουν να κάνουν με το στήσιμο του show.
.jpg)
Μετά διάφοροι αδιάφοροι, και μετά μέσα σε αυτό το mainstream συρφετό, ήρθε ο Kooan, ένα τρισδιάστατο γιαπωνέζικο καρτούν (η ελληνική του εκδοχή έχει εμφανιστεί στο Botrini’s Project, λέγοντας τη περίφημη ατάκα «άσε μας ρε μάνα»), τυφλώνει τον Τιμ Γκαν φέρνοντας ολόκληρο το Τόκυο σε ένα busy outfit και το να θέλει να πετύχει στη βιομηχανία της μόδας του δυτικού κόσμου, όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς οι συντηρητικές (εγώ και ο Μάικλ Κορς δηλαδή) είναι σα να λες ότι θες να μάθεις καράτε σε σχολή σουντόκου.
Αλλά πληζ! Ας μείνει στο παιχνίδι όσο περισσότερο γίνεται. Κάθε καλό σόου χρειάζεται ένα comic relief.
Είναι βέβαια και η εξίσου πολύχρωμη Μπάφι (όπως τ’ακούς) με μια λεοπάρ βαφή μαλλιού (επίσης όπως τ’ακούς), αλλά δε τη βλέπω για πολύ, τόση πούλια και στραφτάλισμα, ακόμα και το κοινό του «Διογένης» τα έχει ξεπεράσει, η οποία θεωρεί πως ο συμπαίκτης της, Φάμπιο, που λέει ότι είναι freegan, είναι κάτι σα fake vegan.
Στη πραγματικότητα ο Φάμπιο δε ψωνίζει ποτέ τρόφιμα, τα παίρνει από αυτά που πετάνε στα σκουπίδια τα σούπερμαρκετ, από άποψη, κατάλαβα. Κι αυτό δεν είναι το πιο ακραίο που έχει κάνει: έχει πει στη μάνα του από το τηλέφωνο, ότι είναι gay, εντάξει δε κάνεις outing έτσι, να μη ξέρεις αν η μανούλα κάθεται ή είναι όρθια.
Είναι κι ένας Ραούλ, που τσάντισε τον Onizuka, μάλλον επειδή ήταν άλουστος, εγώ δεν τον παρατήρησα πολύ. Και κάποιοι κομπάρσοι. Και φυσικά τα occasional κρυφά ταλέντα, που μου ξέφυγαν.
Τέλος, μερικές πληροφορίες για το επεισόδιο, αν δε το είδατε: το challenge ήταν να φέρουν ένα χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς τους και να φτιάξουν ένα επιπλέον outfit, σχετικό με το πρώτο. Η πασαρέλα έγινε στο Times Square με live κοινό. Η Χάιντι εμφανίστηκε με ένα στενό κυπαρισσί γυαλιστερό φόρεμα, σαν υπερμεγέθες στολίδι σε σχήμα κουκουναριού για χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Γιατί; Εκτός από την P.Field, η έτερη guest judge ήταν η μαμά Gilmore με extra υαλουρονικό. Αν εξαιρέσεις το πρόσωπο της, κατά τ’αλλά δεν έχει αλλάξει τίποτα στο Project Runway.
Κι ενώ είναι πάλι το ίδιο πράγμα, είναι το ίδιο πράγμα που θες να ξαναδείς και να ξαναβλέπεις κάθε εβδομάδα.
Εξάλλου και για ένα καλό τιραμισού, πάντα την ίδια συνταγή δεν ακολουθούμε; Και πάντα την ίδια γεύση δεν έχει; Και πάντα δε το τρώμε με την ίδια ευχαρίστηση; Ε, ΑΣ ΕΙΧΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΤΙΡΑΜΙΣΟΥ!
7 fashion statements :
I don't care how much stuff she uses and does to her face, Lauren Graham is always gorgeous, I love her ♥
Και μένα ο Christofer μου άρεσε περισσότερο (τι κακιασμένη ο άλλος)
Missed the show
κι εγώ την αγαπώ, αλλά είναι από αυτές που το υαλουρονικό στο πρόσωπο τις δείχνει σα να έχουν στρογγυλέψει-παχύνει και τελικά δεν έχει ωραίο αποτέλεσμα
χαχαχα δεν το εχω δει, δεν το βλέπεω αλλά η περιγραφή σου είναι υπέροχη!:)
Δεν ήξερα ότι ποσταρεις reviews του Project Runway! Το λατρεύω και συμφωνω απόλυτα μαζί σου στα πάντα! Και μενα ο Christofer μου αρέσει,είναι πολύ γλυκούλης!Και κέρδισε και τον Ven που το έπαιζε Θεός!Πολύ το χάρηκα!
^μου μεινε κουσούρι από το next top model!
Επιτέλους,το αυθεντικό!Σαν να μου χαν λείψει λίγο όλοι τους..θα περάσει κι αυτό το καλοκαίρι που δεν έχω να περιμένω κάποια σειρά :p
Team Christofer και γω-προς το παρόν!
περιμένω το επόμενο recap.
Εύγε που έγραψες το ρηβιού, χρειαζόμουν λίγο γέλιο στη σκοτεινή ζωή μου!
Θέλω να τα φτιάξω με τον Christopher και να πηγαίνουμε για manga shopping με τον Kooan και για brunch με την Buffi, γιατί εγώ μ' αυτή για ψώνια δεν πάω αλλά για κολλητή τη θέλω, όσο ο Ven, ο ζεν, ψευτομετριόφρων, υπερφίαλος Βούδας, μας παρακολουθεί φουσκώνοντας και κοκκινίζοντας από θυμό και ζήλεια πίσω από τον πάγκο ενός deli.
Post a Comment