Σε αυτό το outfit φοράω top H&M, shorts Benetton (2007), τσάντα Kate Spade (2011) και πέδιλα Zara (2012).
Το φόρεσα για sushi και βρήκα πως ήταν το ιδανικό πρώτο
post για
το project Closet_Memory με ρούχα που έχω πάνω
από ενάμιση χρόνο, μιας και για sushi,
τόσο καιρό είχα να πάω!
Νομίζω το outfit ήταν ΟΚ για μια τέτοια έξοδο, αν και τελικά θα προτιμούσα να
έχω φορέσει κάποιο από τα πιο παλιά μου flat σανδάλια, αφενός γιατί περπάτησα
περισσότερο απ’ όσο υπολόγιζα, αφετέρου για να έχω ελευθερία επιλογής σε
κοσμήματα, ίσως ένα statement κολιέ που θα φώτιζε το πάνω μέρος.
Το πιο αγαπημένο μου κομμάτι σε αυτό το σύνολο είναι το The Importance of Being Earnest Book Clutch της
Kate Spade ή
αλλιώς η τσάντα-βιβλίο.
Η τσάντα-βιβλίο είναι συγκλονιστική. Είναι μια από τις
τσάντες (τρεις στο σύνολο) που όταν την κρατάω όλοι με ρωτάνε γι’ αυτή. “Είναι
τσάντα;” “Είναι βιβλίο;” “Είναι βιβλίο που μετέτρεψες σε τσάντα;” “Μπορείς όντως να βάζεις
πράγματα μέσα σ’αυτή;”
Είχε κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2010 μαζί με μια σειρά clutch-bags της
εταιρείας, που τα προωθεί ακόμη και σήμερα και μοιάζουν με διάσημα βιβλία
διάσημων συγγραφέων.
Έρωτας μεγΑλος (διαβάστε το ντελίριο μου όταν την
πρωτοείδα). Tη χάζευα on line,
τη χάζευα στο Attica (παρεμπιπτόντως κόστιζε το ίδιο με τις ΗΠΑ, τη χώρα
καταγωγής της -να σημειώσω πως είναι το μόνο από τα ακριβά brands
που έχω διαπιστώσει / επιβεβαιώσει πως έχει τις ίδιες τιμές και από τις
δύο πλευρές της λίμνης του Ατλαντικού, just saying… )
Κόστιζε γύρω στα 250€, ποσό αστρονομικό για τα τότε
δεδομένα, υπερδιαστημικό για τα σημερινά. Αλλά την ήθελα και τη σκεφτόμουν τα
βράδια!
Στις εκπτώσεις, πήγα αρχή-αρχή να τη κάνω δικιά μου (έχοντας
πάρει κανονικό δώρο Χριστουγέννων –χα! υπήρχαν τέτοιες εποχές!). Στο τέλος των
εκπτώσεων, όμως, αύξησαν κατά πολύ το ποσοστό της έκπτωσης -μιλάμε για μεγάλη
διαφορά στα χρήματα- κάτι που με έκανε να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο –«μα
γιατί δεν περίμενα?! γκντουπ. &*!@#». Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ψυχολογία
δουλεύει με τέτοιο τρόπο, ώστε αντί να χαρώ που την είχα αποκτήσει σε μια πιο
προσιτή τιμή από την αρχική της, στεναχωριόμουν που δεν την αγόρασα ακόμα πιο
φτηνά και ένιωθα σα να με έχουν κλέψει!
Επιπλέον, το ότι ο νόμος του Μέρφι εδώ δούλεψε από την
ανάποδη (δηλαδή η τσάντα υπήρχε και στο τέλος των εκπτώσεων, σε αντίθεση με
όλες εκείνες τις φορές που αφήνεις κάτι για να το αγοράσεις αργότερα και όταν
πας τελικά να το πάρεις, έχει εξαντληθεί) δεν ήταν ιδιαίτερα παρήγορο…
Παρόλα αυτά, έκτοτε την έχω κρατήσει μόνο σε happy occasions και μάλιστα σε ένα πλήθος
από δαύτα (πρώτο ραντεβού / γενέθλια καλού φίλου / εβδομάδα μόδας)!
Την τσάντα αυτή την κρατάω ανεξαρτήτως από τα χρώματα ή το
στυλ του outfit, γιατί
νομίζω είναι υπεράνω και παρόλο που χωράει, βέβαια, μόνο κινητό, κλειδιά χωρίς
μπρελόκ, χρήματα και κάρτες, άντε ίσως κι ένα gloss με σωστή
εργονομική κατανομή (αλλιώς το χρυσό της κούμπωμα, δε κλείνει), δεν μετάνιωσα
ποτέ την αγορά της, γιατί oh well πόσο εκτός μόδας μπορεί να βγει ένα βιβλίο;
Το σορτς είναι Benetton (τουτέστιν είχε και καλή τιμή) και
το είχα αγοράσει μετά από ΠΟΛΥ ψάξιμο και ουφ και βαχ στα δοκιμαστήρια,
προκειμένου να βρω ένα σορτς που να μην είναι στενό-καυτό-αποκαλυπτικό, αλλά
σχετικά φαρδύ στα πόδια, (χωρίς να αναγκαστώ να πάρω μεγαλύτερο νούμερο για να
πετύχω αυτό το εφέ), τη σεζόν που όλα τα περιοδικά (πρωτο)πλάσαραν το σεμνό
σορτς σα τη νέα στολή πόλης, με ιδέες ακόμα και πώς να το φορέσεις στο γραφείο!
Το τι μου θυμίζει αυτό το σορτς είναι αστείο. Είναι άνοιξη του 2007 και το φοράω μαζί με ένα floral τοπ, επίσης Benetton,
σε αμπίρ γραμμή (που έχω ακόμα και δε φοράω και δε κατάλαβα ούτε τότε γιατί το
φορούσα, γιατί απλούστατα αυτό το στυλ παχαίνει), πράσινα σανδάλια και αξεσουάρ,
και έχουμε πάει με πολύ αγαπημένο πρόσωπο στο ατελιέ του σχεδιαστή Κωσταρέλλου,
στη Βασ.Σοφίας, να δοκιμάσει νυφικά. Είναι το ένα καλύτερο από το άλλο,
υφάσματα, δεσίματα, εφαρμογή και της πηγαίνουν όλα, ειδικά τα πιο extreme και
ιδιαίτερα! Ότι πρέπει δηλαδή για τη νύφη που δε θέλει να μοιάζει με
μπομπονιέρα. Οι τιμές ωστόσο ήταν πιο πάνω από το διαθέσιμο budget και τι να
πεις στη μέλλουσα νύφη για να την παρηγορήσεις; Ότι δε σου πάνε; Ότι δεν είναι
ωραία και πρωτότυπα; Και τα δύο θα ήταν ψέματα και μάλιστα μεγάλα.
Αυτό σκεφτόμουν περιμένοντας τη μέλλουσα νύφη να αλλάξει,
όταν με πλησίασε η υπάλληλος για να μου πει πόσο της άρεσαν τα σανδάλια μου
(πράσινα flat με snakeskin τύπωμα από τα Pull&Bear)
και πόσο της μόδας ήταν εκείνο το καλοκαίρι το snakeskin και πως μπορεί να φορεθεί με διακριτικό τρόπο κτλ κτλ.
Τελικά, το νυφικό βρέθηκε αλλού, αλλά εγώ έφυγα με στυλ «είμαι και πολύ trendy, μου το είπε το δεξί
χέρι του σχεδιαστή». Περίπου. Καταλάβατε.
Τα τρικολόρε πέδιλα είναι το μόνο item που
εξαιρείται από τον κανόνα του “περισσότερο από 1,5 χρόνο στη ντουλάπα μου” στο
σύνολο αυτό, καθώς είναι αγορασμένα από το Zara, λίγο πριν τις καλοκαιρινές εκπτώσεις 2012, σε μειωμένη τιμή
προσφοράς (30€). Τα είχα ποστάρει και εδώ, όταν τα είχα πρωτοβρεί και αποφάσισα
να ενδώσω γιατί θα με εξυπηρετήσουν και το χειμώνα. Καθώς είναι χοντροκομμένα, άνετα
θα τα συνδυάσω με οπάκ καλσόν.
So, αυτή
ήταν ήταν η (μακροσκελής) ιστορία του πρώτου outfit.
Τα σχόλια σας είναι φυσικά ευπρόσδεκτα!
16 fashion statements :
μου αρεσει παρα πολυ το συνολο και οι ιστοριες που το συνοδευουν!η τσαντα καταπληκτικη.καλα εκανες και επενδυσες σε αυτη.Τα παπουτσια επισης φοβερα.
Ε, εντάηξει, είναι πραγματικά από τα πιο ωραία posts που έχεις δημοσιεύσει!
σας ευχαριστώ! είναι σαφέστατα ιδιαίτερα μεγάλο για post, αλλά λέω, δε βαριέσαι, γιατί να κάνω edit, αφού αυτός είναι ο σκοπός του project, να μοιράζομαι τι θυμάμαι
Το τσαντάκι είναι τέλειο! Μου αρέσουν κάτι τέτοια "θεατρικά" και παιχνιδιάρικα κομμάτια, που άλλο φαίνονται και άλλο είναι! Και τα παπούτσια επίσης, μόλις τα είδα σκέφτηκα ακριβώς αυτό, ότι θα είναι τέλεια με οπάκ καλσόν! :)
Πολύ ωραίο το σύνολο και οι ιστορίες πίσω απο τα ρούχα πολύ ενδιαφέρουσες!Μαρέσει πολύ αυτό το project!!
Α μ'αρεσε πολύ!Και το outfit και οι ιστορίες!Κι εγώ έχω συνδυάσει πολλά ρούχα με καταστάσεις!Πως είναι δυνατόν να μην θυμάμαι τι έφαγα χθες,αλλά να έχω συγκρατήσει μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας τι φόραγα όταν πχ γνώρισα το αμόρε,πήγα πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο και δεν συμμαζεύεται?
Like! Τι ωραίο ποστ, τελικά η μόδα δεν είναι μόνο "φαίνεσθαι". Έχω κάτι ιστορίες πίσω από κάτι παντελόνια Replay, τότε που ήταν και πολύ τρέντυ και δεν ήταν τίποτα να δώσεις 150Ε για το ένα...
xx
σου έχω πει πάρα πολλές φορές ότι μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις,οπότε αυτό το ποστ πολύ το ευχαριστήθηκα!
έχω ερωτευθεί την τσάντα,μήπως να ψάξω για κανένα DIY?
thank you που ξοδέψατε το χρόνο σας να το διαβάσετε, γιατί είναι πολύ μεγάλο
@afro
επίσης, φοβερό, ενώ έχω φορέσει ένα ρούχο 100 φορές, θυμάμαι μόνο μία, χωρίς να είναι απαραιτήτως και η πιο σπέσιαλ!
@evi
θυμάμαι και με δραχμές, τι παρακάλια έκανα στους γονείς και τι οικονομία από χαρτζηλίκι,δώρα κλπ να μαζέψω λεφτά για το κλασσικό levi's με την ΚΟΚΚΙΝΗ ταμπέλα
@littlestylist
φυσικά υπάρχουν diy, ειδικά μετά το χαμό που έγινε με το book clucth που κυκλοφόρησε η Charlotte Olympia. δες ένα εδώ (που δε φαίνεται δύσκολο, υπομονή μάλλον θέλει) http://runwaydiy.com/2012/02/02/diy-book-clutch/
δεν χρειάζεται να επαναλάβω ο,τι είπαν όλοι παραπάνω, περιμένω τα επόμενα.
lucia
Αυτά τα book clutches είναι απίστευτος έρωτας... εγώ πάλι ήθελα όλα τα Olympia Le-Tan αλλά η τιμή είναι απαγορευτικότατη. Γι' αυτό και κυκλοφορώ με κανονικά βιβλία :P
p.s. Levi's μόνο κόκκινο ταμπελάκι - τα υπόλοιπα απλά δεν "υπήρχαν" (ανέμελη εφηβεία...)
Τι φανταστικό clutch! Δεν θυμόμουν το παλαιό σου ποστ, θυμάμαι όμως και μια άλλη φανταστική kate spade που έχεις, νομίζω, σαν εφημερίδα. :D Νομίζω θα τα βγάλει τα λεφτά του, είναι διαχρονικό!
Το ποστ το διάβασα μονορούφι! Θέλουμε κι άλλο, χεχεχε!
σε ευχαριστώ! ναι πολύ σωστά θυμάσαι, έχω τσάντα kate spade εφημερίδα (που της αξίζει μια ιστορία επίσης) αλλά και τσάντα περιοδικό pepe jeans. δεν υπάρχει κάτι άλλο να διαβάσω!
"έχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως το σωστό fashion blog έχει photoshoots σε κατσάβραχα και λιβάδια, με ρούχα τελευταίας σεζόν και ντηζάινερ παπούτσια. αυτό δε με εξέφρασε ποτέ, γιατί δε νιώθω ούτε μοντέλο ούτε έχω φωτογραφικά skills. είμαι απλώς the girl next door, που έχει χρόνο να ποστάρει σε ένα blog"
Πόσο δίκιο έχεις! Για αυτό σε πάω! Γιατί δεν παίρνεις το blogging ΤΟΣΟ σοβαρά...που να καταντά ψωνιστικό! Μου έλειψαν εκείνα τα απίθανα reviews για το project runway! Συνέχισε την καλή δουλειά!
bisouss de Paris!
Don't get me wrong μου αρέσουν από άποψη αισθητικής και ομορφιάς πολλά μπλογκ που κάνουν posts τύπου editorial αλλά από τη στιγμή που το blog είναι προσωπικός χώρος έκφρασης νομίζω υπάρχει περιθώριο και για τα μεν και για τα δε, χωρίς να θεωρούμε υποτιμητικό ένα διαφορετικό blogging στυλ.
Ίσως να φταίνε και οι ταμπέλες που βάζουμε, σκέφτομαι μήπως να αυτοαποκαλούμαι κάτι σαν life style blog ? αλλά όπως και να το πούμε δεν είναι κάτι μοναδικό, στ αλήθεια πιστεύω πως το πιο βασικό που χρειάζεται στο blog είναι ο χρόνος για να το ανανεώνεις!
To project runway το βλέπω φανατικά και μου αρέσει η σεζόν απλώς δεν έχω και τόσα πολλά να γράψω για να βγει review ή δεν έχω τόσα αστεία να γράψω, πρέπει να υπάρχει και η κατάλληλη διάθεση κανιβαλισμού που με εγκαταλείπει, ίσως αν ήμουν στο Παρίσι να είχα περισσότερο κέφι :)
Φοβερό τσαντάκι!
Post a Comment