Σε αυτό το outfit φοράω: φόρεμα Top Shop (2011), ζακέτα Phard (2006), παπούτσια Dolce & Gabbana (2007), clutch Kate Spade (2007), βραχιόλι χειροπέδα Folli Follie (2005?) και σκουλαρίκια πολυελαίους Julie Sandlau (2008) για το γάμο ενός ακόμα ευτυχισμένου ζευγαριού.
Είθισται οι γάμοι να είναι μια ευκαιρία να δεις φίλους ή συγγενείς, να κάνεις catch up στα νέα της ζωής τους και να ελέγξεις τα επίπεδα ρομαντισμού σου. Για μένα, όμως, είναι επιπλέον και μια ευκαιρία να φορέσω όλα εκείνα τα φορέματα, που αν έχω αγοράσει με αφορμή προηγούμενο γάμο, δυσκολεύομαι να τα δω για άλλες περιστάσεις. Εξάλλου, διαπιστώνω πως η κοινωνική μου ζωή δεν έχει και τόσα events στα οποία να ταιριάζουν ladylike εμφανίσεις, αλλά αυτό πάλι είναι και δικό μου κόλλημα, μην εμφανιστώ κάπου overdressed (#firstworldproblems) και ξεχωρίζω σα cupcake ανάμεσα σε μπακλαβάδες.
Έτσι, σε αυτή την περίπτωση, μπόρεσα να φορέσω αυτό το πολύ αγαπημένο φόρεμα που αγόρασα on line από το Top Shop και που δεν έχω χαρεί όσο θα ήθελα. Επίσης, πάντα όταν το βλέπω στις φωτογραφίες, μου φαίνεται πιο κοντό από όσο θα έπρεπε να είναι –τα ρίσκα του on line shopping…
Η ζακέτα είναι αγορασμένη από το Hondos Center Ομονοίας, όπου εκεί είδα για πρώτη φορά αυτό το ultra συμπαθητικό brand και χάρη στο σκονισμένο ροζ χρώμα της, τη φοράω συνέχεια, χωρίς να θυμίζω Barbie. Είμαι πολύ fan της απλοϊκής μονόχρωμης ζακέτας, πάνω από πουκάμισα ή κοριτσίστικα φορέματα, για layering, για όλες τις εποχές του χρόνου και βρίσκεις πλέον ό,τι χρώμα θες στα Zara (και μόλις διαπίστωσα ότι μου λείπει μια βιολετί-μοβ….).
Βέβαια, στους γάμους, οι μαμάδες συνήθως παθαίνουν στιλιστικό σοκ, όταν αρνείσαι να βάλεις στους ώμους μια πασμίνα και προτιμάς την ταπεινή casual ζακέτα, αλλά ο προβληματισμός τι να φορέσω πάνω από ένα «καλό» φόρεμα, δεν έχει ποτέ ιδιαίτερα πετυχημένη απάντηση, καθώς δεν έχω αγοράσει και δεν πρόκειται να αγοράσω ένα «καλό» πανωφόρι μόνο για τέτοιες περιστάσεις.
Τα παπούτσια είναι αγορασμένα για γάμο πολύ πολύ δικού μου ανθρώπου, που ήθελα να είμαι σούπερ κομψή. Είχα πάρει ένα δαντελένιο dusty pink φόρεμα, που μου άφηνε μια αύρα 20’s και έψαχνα να βρω παπούτσια να το συνδυάσω. Δεν έβρισκα τίποτα και οι μέρες πλησίαζαν. Βλέπω ένα ζευγάρι ασημί disco peep toes Fornarina και αποφασίζω επιτέλους σε αυτά ως αναγκαστική επιλογή και σκέφτομαι συνδυασμούς με κοσμήματα, τσαντικό κλπ… με το που τα αγοράζω, κρατάω δηλαδή τη σακούλα στα χέρια μου, περνάω έξω από τη μπουτίκ της Dolce & Gabbana στη Σταδίου και τα βλέπω: ροζ μεταλιζέ, με μέτριο τακούνι και με τα λεπτά λουράκια να δίνουν μια αίσθηση «θέλω να χορέψω τσάρλεστον» και με τιμή καθόλου απαγορευτική –καλοκαιρινές εκπτώσεις γαρ!
Μπαίνω μέσα, έχει στο νούμερό μου, τα δοκιμάζω, εκστασιάζομαι, τα αγοράζω. Κατευθείαν, πάω πίσω στο προηγούμενο κατάστημα να επιστρέψω τα peep toes (που ευχάριστα θα κρατούσα, αλλά δεν μου περίσσευαν τα χρήματα) και εκεί –παρά τις ελπίδες μου- δε μου κάνουν επιστροφή χρημάτων, αλλά μου δίνουν πιστωτικό. Εντάξει, ξέρω πως γενικά αυτό είναι το συνηθισμένο policy, αλλά τα επέστρεψα 10΄ λεπτά μετά, δηλαδή 10΄ λεπτά…
Τέλος πάντων, τα παπούτσια αυτά, την πρώτη τότε φορά που τα φόρεσα με χτύπησαν αλύπητα μπρος πίσω δεξιά αριστερά, αλλά κυρίως στο τέταρτο δαχτυλάκι μου και τα θεωρώ μεγάλο βασανιστήριο να τα περπατήσω. Αλλά μια στο τόσο, τα βγάζω από το κουτί τους, και τα φοράω όπως σε αυτή την εμφάνιση, έτσι για μην είναι εντελώς πεταμένα λεφτά.
Τα σκουλαρίκια τα είχα δει στο ισόγειο του Attica, τότε που είχε εκεί κοσμήματα και αξεσουάρ, τα είχα θεωρήσει λίγο ακριβά για το budget μου και τα άφησα. Περιττό να πω, πως επί ένα ολόκληρο χρόνο πήγαινα και τα χάζευα, ε και στο τέλος, με αφορμή μια μικρή έκπτωση, τα πήρα. Ούτε αυτά τα έχω φορέσει πολύ, γιατί με το που τα πήρα, επηρεάστηκα από περιοδικά που ενημέρωναν πως τα μεγάλα σκουλαρίκια είναι ντεμοντέ, αλλά τώρα λίγο ιδρώνει το αφτί μου με κάτι τέτοια. Οπότε τα ξανανακάλυψα!
Το βραχιόλι, δε, το αγόρασα όταν έπαθα ένα μικρό έγκαυμα, στο δεξί καρπό, μαγειρεύοντας, και μου άφησε σημάδι. Στην καθημερινότητα το κάλυπτα με φτηνά βραχιολάκια ή ακόμα και φορώντας το ρολόι μου στο «λάθος» χέρι, οπότε για τις βραδινές εμφανίσεις ήθελα κάτι κατάλληλο και voila! Μια χρυσή χειροπέδα! Πάντως, με εντατική ενυδάτωση του σημαδιού και με το πέρασμα του χρόνου, στο τέλος, εξαφανίστηκε!
Και, το outfit φυσικά ολοκληρώθηκε με ένα clutch, ξανά από την αγαπημένη μου Kate Spade (το έχετε ξαναδεί εδώ και εδώ). Ερωτεύτηκα με τη πρώτη ματιά τις εσωτερικές ροζ λεπτομέρειες όταν το είδα στο Attica και από τη χαρά μου, ζήτησα να μου το τυλίξουν σε συσκευασία δώρου!
Είχα πολύ καιρό να το κρατήσω και βγάζοντάς το από το κουτί του, ξαναθυμήθηκα πώς έμαθα την Kate Spade και είναι αστείο: σε μία από τις καλύτερες κωμικές σειρές, το Just Shoot Me!, όπου το story γυρίζει γύρω από την έκδοση ενός περιοδικού μόδας, το Blush, η Nina Van Horn, πρώην μοντέλο, έχει αναλάβει fashion editor και κυκλοφορεί συνέχεια με τσάντες Kate Spade. Όχι τυχαία, καθώς ο αδερφός του ηθοποιού που ενσάρκωνε τον Dennis Finch, είναι ο σύζυγος της σχεδιάστριας!
Έτσι είναι οι γάμοι, μεγαλώνουν τις οικογένειες!
11 fashion statements :
όμορφο outfit, λάτρεψα τα παπούτσια και τα σκουλαρίκια σου!
Kρίμα τα D&G να είναι τόσο θανατηφόρα...Αυτό με τη συσκευασία δώρου το κάνω και εγώ όταν αγοράζω κάτι που θέλω πολύ...οι κολλητές μου με κράζουν αλλά σκασίλα μου εγώ το ευχαριστιέμαι!!! ;o))XXX
Αγαπώ!! Το φόρεμα, τα παπούτσια...τόσο classy!
πόσο ρομαντική? μετά την λεπτομέρεια με το τέταρτο δαχτυλάκι, 5 και πολύ είναι! λολ
(υγ σε καταλαβαίνω όμως. το άτιμο το 4ο δαχτυλάκι μπορεί έυκολα να σου κάνει τη ζημιά)
Πολυ όμορφο outfit, η ζακετα του δίνει όντως ένα πιο σύγχρονο και casual chic look.
Τα παπούτσια είναι τ-ε-λ-ε- ι-α!
Και με τα fornarina πολύ φοβάμαι ότι θα είχες την ίδια τύχη!Έχω ένα ζευγάρι γόβες και με σκοτώνουν κάθε φορά!Άσε που δεν έχουν σωστή "ζυγοστάθμιση" και όλη την ώρα αλλου πατάω και αλλού βρίσκομαι! Ζητάω και εγώ συσκευασία δώρου, κάνει το περιεχόμενο πιο σπεσιαλ.... :)
ααα δεν το ηξερα αυτο με τον αδελφο του Dennis, ωραια η πλροφορια αυτη! :)
οντως ποτε δεν θα σκεφτομουν ζακετα πανω απο formal dress. μονο αν ηταν μια κασμιρενια πχ.
εννοω μου αρεσουν πολυ οι ζακετες και μια εποχη ειχα ψυχωση, ενας πρωην που δεν του αρεσαν κ με ελεγε θειτσα :P καθε φορα που τις φορουσα, με στοιχιωσε και δεν τις ευχαριστιεμαι πλεον. χαζο κολλημα...το ξερω!
@elena & afro
τη συσκευασία δώρου έχω σταματήσει πλέον να τη ζητάω γιατί μαζεύονται πολλά σκουπιδοσακουλάκια και διανύω πλέον φάση οικολογικής ευαισθησίας. αλλά μου έφτιαχνε πολύ το κέφι!
@λειντι ντι
δεν έχω κλάψει ποτέ σε γάμο. να κλάψω από τον πόνο στο τέταρτο δαχτυλάκι, είναι πιο πιθανό!
@afro
το ότι τα Fornarina μπορεί να ήταν το ίδιο άβολα, δε το είχα σκεφτεί ποτέ (δεν έχω και κανένα ζευγάρι από αυτή τη μάρκα)! είναι λίγο ανακουφιστικό πάντως χαχα!
@evi
μη νομίζεις, δε μου φαίνεται ιδανική η απλή ζακέτα πάνω από το όμορφο φόρεμα, αλλά αρνούμαι να αγοράσω καλό πανοφώρι, που θα το φοράω μόνο σε γάμους & την πρωτοχρονιά. επίσης για να δείχνει λίγο πιο "μαντάμ" την είχα στους ώμους και δεν την είχα φορέσει κανονικά.
ΑΑν μου βρει ένας ένα τέτοιο ζευγάρι παπούτσια με λουράκια που να είναι άνετο θα του βγάλω το καπέλο!!
Εχω και εγώ παρόμοια παπούτσια (πιο φθηνή μάρκα) και με χτυπάνε στο ίδιο σημείο. Ο σχεδιαστής δε πρέπει να είχε υπολογίσει πως οι γυναίκες έχουν 5 δάχτυλα!!
twra teleytaia k mena oi ntoulapes mou mono anamnhseis exoun..!!poly maresoun ayta ta post!
Τι ωραία όλα!
Μου έχει συμβεί κι εμένα να αγοράσω ακριβά παπούτσια μάρκας για κάθε μέρα και να με χτυπάνε ΠΑΝΤΟΥ! Δεξιά, αριστερά, μπρος, πίσω... Πριν 2 χρόνια τα πήρα, ακόμη στο κουτί τους τα έχω, αλλά δεν τα πετάω, ψάχνω να βρω τον τρόπο να τα κάνω απόσβεση!
Πραγματικά, είμαι τσαντισμένη με αυτό τα τελευταία 2 χρόνια, συνέχεια σκέφτομαι να γράψω επιστολή διαμαρτυρίας στο σχεδιαστή! Τόσα λεφτά έδωσα, ας ήτα έστω άνετα!
Υ.Γ. Το φόρεμα μπορεί να είναι μίνι (δεν ξέρω αν είναι πρέπον ή όχι για γάμο, εγώ σε κανα δυο γάμους έχω πάει στη ζωή μου οπότε δεν μπορώ να βγάλω συμπεράσματα) αλλά είναι πολύ ωραίο!
Post a Comment