Εκπτώσεις από σήμερα και επισήμως... γιατί ανεπισήμως, όλη τη προηγούμενη εβδομάδα το κλασσικό συνθηματικό «σου κλείνω με νόημα το μάτι» είχε σαν αποτέλεσμα σιωπηρές εκπτώσεις στα συνοικιακά μαγαζιά. Είτε ο ταμίας νόμιζε ότι του τη πέφτω είτε νόμιζε ότι έχω τικ και σκεφτόταν, «κοίτα τη στραβή, που μου θέλει και μοσκίνο», μια καλύτερη τιμή ήταν βέβαιη. Όσο όμως κι αν εκτιμώ ένα διάλειμμα στην κοντινή αγορά, ορισμένα καταναλωτικά πάθη απλώς δε τα καλύπτει, οπότε μια βόλτα από τις μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων με τα ζαλιστικά shops-in-a-shop, είναι τόσο βέβαιη, όσο ότι θα αποκτήσω ένα ακόμα μαύρο μπλουζάκι που ήταν καταπληκτική ευκαιρία!

Τι έχω μάθει τόσα χρόνια ψωνίζοντας στον πυρετό των εκπτώσεων
* Ο χρυσός κανόνας είναι ποτέ μα ποτέ να μη ψωνίζω κάτι, που υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα ψώνιζα, απλώς και μόνο επειδή μου φάνηκε φτηνό. Ένα pullover σε σχέδιο που βρήκα υπερβολικά παιδικό, έπρεπε να γίνει δικό μου, επειδή πουλιόταν σε εξευτελιστική τιμή (χωρίς να είναι ελαττωματικό). Φυσικά έμεινε με την ταμπέλα του.
* Στην ίδια κατηγορία υπάγονται και οι απόπειρες για αγορές ρούχων, που «θα μου αλλάξουν ολοκληρωτικά το στυλ και ευκαιρία είναι να τα πάρω τώρα στις εκπτώσεις». Συνήθως δε ταιριάζουν με την υπόλοιπη γκαρνταρόμπα και παραμένουν αφόρετα (άλλωστε για να έχω το συγκεκριμένο στυλ - όποιο και να είναι αυτό- προφανώς αυτό μου ταιριάζει, γιατί να το αλλάζω;)
* Σημαντική βοήθεια παίζει στο παραπάνω η δημιουργία της Λίστας, από την οποία είναι βέβαιο ότι θα πέσω έξω, αλλά πρώτον μου δίνει μια γενική εικόνα του τι χρειάζομαι (για να είμαι happy) και δεύτερον του πόσα χρήματα χρειάζομαι (ο υπολογισμός του διαθέσιμου budget είναι απαραίτητη διαδικασία ώστε το shopping να είναι χαρούμενο και όχι γεμάτο ενοχές). Για τη σύνταξη της Λίστας, χρήσιμη είναι μια βόλτα στα μαγαζιά την εβδομάδα πριν τις εκπτώσεις, όπου σταμπάρω το διαθέσιμο στοκ (και δοκιμάζω στα άδεια πολυκαταστήματα ότι με ενδιαφέρει ώστε να τσεκάρω το νούμερο), ενώ σκέφτομαι ψύχραιμα (δηλαδή προσπαθώ να με πείσω ότι δε χρειάζομαι ένα μάλλινο κασκόλ Pringle με 160€). Αν δω όλους αυτούς τους πειρασμούς για πρώτη φορά την ημέρα των εκπτώσεων, όταν θα έχω τα χρήματα στη τσέπη, πώς θα αντισταθώ;
* Η βόλτα στα μαγαζιά πριν τις εκπτώσεις, έχει πια και ένα επιπλέον μεγάλο ατού: τις προκαταβολές! Όταν δω κάτι που ξέρω ότι θα αποκτήσω, ζητάω να μου το κρατήσουν (συνήθως αφήνοντας ως προκαταβολή το 20% της τιμής του προϊόντος και παραλαβή την πρώτη μέρα των εκπτώσεων).
* Οι ταμπέλες με το τεράστιο 70% είναι η μεγαλύτερη απάτη: τα ρούχα σε αυτά τα ράφια είναι άθλια κουρέλια, ενώ είναι αδύνατον να εντοπίσεις ποια χρονιά κατασκευάστηκαν (μήπως φορούσαμε κίτρινα ριγέ κάπρι το ΄92 ή μήπως το ΄88;).
* Έχω σταματήσει να ονειρεύομαι ότι θα πετύχω την σούπερ ευκαιρία! Είμαι χαρούμενη, απλώς ψωνίζοντας όλα τα ωραία πράγματα που ήθελα, σε λίγο καλύτερες τιμές (δε θα σταματήσω όμως να γκρινιάζω για την ημερομηνία έναρξης των εκπτώσεων, αλλά και για την έκπτωση του 20% που είναι αστεία).
* Πολλές φορές έχω πει, φέτος στοπ στα άπειρα μικρά πράγματα, θα αγοράσω ένα πράγμα και καλό. Θα κάνω μια στυλιστική επένδυση. Αυτή τη φορά δε θα το πω. Πρώτον, γιατί το υπέροχο παλτό Burberry και με την έκπτωση, παραμένει πανάκριβο (δηλαδή αν έχω 1040€ -τελική τιμή- δε θα είχα και τα 1300;) και δεύτερον γιατί είναι πολύ πιθανό να μη βρω νούμερο, έτσι κι αλλιώς.
* Το παραπάνω μου έχει μάθει ένα ακόμα βασικό κανόνα: αν δω κάτι που μου αρέσει και η τιμή είναι λογική (value for money), θα το πάρω εκείνη τη στιγμή, ειδάλλως ο νόμος του Mέρφι για τη μόδα λέει, ότι όσο κι αν ψάξω δε θα το βρω πουθενά με μεγαλύτερη έκπτωση και όταν επιστρέψω στο πρώτο μαγαζί για να το αγοράσω, δε θα υπάρχει πια.

Happy shopping!